Kino-Ditari 2010

[autori]

Regjizore, por dhe aktore kryesore, per Valérie Donzelli-n ky eshte filmi i saj i parë.

I realizuar me fare fare fare pak parà, "Mbreteresha e molleve" (La reine des pommes) eshte film varfanjak, por jo nga ata filma qe hiqen sikur jane bere me buxhet te ulët, por me te vertete film xhep-grisur ! Por... qe vlen miljona !

Me pelqeu tej mase ! Burlesk,formidabël, i ngritur mbi bazen e nje skenari nuk ka më te thjeshte, por inventiv ne cdo plan, ne çdo minute te tij, filmi trajton situata dashurie, pas nje ndarjeje : nje vajze që e lë i dashuri i saj. Vajzen e luan vete Valeria, por skenari eshte shkruar edhe nga Jérémie Elkaïm, aktor dhe ai, e qe luan ne film rolin e te dashurit te ri te Valerias, por dhe ate te dy djemve te tjere, qe vajza e re takon njeri pas tjetrit.

Filmi me pelqen per modestine, po aq dhe per ambicjen e tij. Ambicioz, pasi vë ne skene temen e perjetshme te ndenjes se dashurise. Modest, sepse narracioni nuk i tutet as momenteve te forta, as momenteve te lehta (dua te them se, modestia e tij shfaqet pikerisht ne faktin qe nuk pretendon te na "heqe petllën" gjate 90 minutave, por na jep kohe te shijojme po aq sa momentet e forta, aq edhe ato te lehta, qofte dhe më pak te arrira).

Homazh ndaj kinematografise franceze "nouvelle vague" te viteve '60, "Mbreteresha e molleve" nuk bie per asnje sekond te vetme qe nostalgji kinematografike, por çan rrugen e vet, me abincje dhe modesti, me humor dhe seriozitet !

J'adore !

9.0

[PINK]

Pashe The Bounty Hunter me Gerard Butler.


Cfare te them me shume ?! Lol

[fuorisync]

Po shpjegohem : Lene mënjane disa vetetima estetike, problemi i ANTICHRIST-it me duket se eshte fakti qe Lars Von Trier deshton ne figurizimin (filmizimin) e betejes midis dy heronjve te vetem te filmit (nje çift, nje grua dhe nje burre, vetem keto dy personazhe ka gjithe filmi). Deri dhe dialogjet duket se jane te privuara nga dialektika. Problemi eshte tek tentativa per te realizuar diçka si poemë, por si poeme hieratike, te ngurte, solemne. Gjithshka eshte pa relief, e sheshte : edhe ç'mund te shfaqej si guximtare, kafshuese, perfundimisht kthehet ne patetike. Qesëndia kthehet ne qesharake...

Nuk u heq asnjë presje rrjeshtave të mësipërm, për më tepër nuk "gëlltita" dot qoftë dhe mënyrën e të filmuarit (aspektin estetiko-formalist të filmit)...

Se pari, filmi rikonfirmon limitet e kinematografise se danezit Von Trier qe ne fakt, permblidhen me nje fjale te vetme : uni (une, une une!) prej nga rrjedh dhe nje banalitet relativ intelektual : per shembull "Breaking the waves" ka qene film i realizuar mire, por jo pak monolitik; " Dancer in the dark" ishte film polic; "Dogville" - formalisht impresionant, por i kufizuar ne ate ç'ka rrefen. Nderkohe qe "Idioterne" ose "Manderlay", kane qene filma te mire sepse gjenin nje pike perthyerje qe lejon lindjen e dyshimit, dyzimit : i pari permes nje perzierje interesante te performaces dhe sentimentales, ndersa i dyti, permes perzierjes se formalizmit dhe sensualitetit.

Në fakt, Lars von Trier-in nuk e njoh dhe aq mirë. Për aq sa kam parë nga ky regjisor mund të shtoj që filmat periudhës së parë (le ta quajmë periudha daneze: "Image of relief" (1981), "Medea" (1988), apo dhe shkëndijat e para të Dogmës 95: "Breaking the waves") përshfaqen me krejt tjetër sharm në dallim me filmat e viteve të fundit: "Dancer in the dark", që të them të drejtën e kam pëlqyer, apo dhe ky i fundit fare për të cilin po shkruajmë.

Se dyti, persa i perket kritikes ne raport me filmat e Lars von Trier-it : eshte bere e modes te etiketohet menjehere regjizor-mizogjin (qe urren grate). Keshtu qe kritika ben po te njejten loje qe ben dhe regjizori : ajo zgjedh nje pike shikimi unist, te tipit : "ja rregullojme ne qejfin ketij", identikisht sikunder "ja rregullon qejfin" heroinave te tij regjizori
ne filmat e tij

Ke vënë re diçka të tillë ne filmat e Lars von Trier? Po ta bëj këtë pyetje thjesht për kuorizitet pasi siç u shpreha më lart pak e njoh këtë regjisor.
Tek "Antikrishti" nuk vura re ndonjë këndvështrim mizogjin, qoftë të shpalosur qartë apo të kamufluar, nga ana e regjisorit. Kritika kësaj rradhe paska lajthitur fare.

A thua se kritika ka per mision te sheroje artistet ?!!.

Shprehje (pyetje retorike) lapidare!!!!!!!!

Se treti: dedikimi i ANTICHRIST-it (lexohet ne titrat, ne fund te filmit) regjizorit rus Andrei Tarkovsky nuk me duket pretencioz. Perkundrazi, nga kjo ane, pashe nje film goxha kryeulët, dmth nje film qe thjesht kerkon zgjidhje te reja kinematografike, por qe per fat te keq nuk i gjen. Beja habi qe njerezit iknin nga salla (me demek, te revoltuar) gjate filmit, sepse ANTICHRIST eshte vertet i pademshem, i parrezikshem (inoffensif)..

Pikërisht se është një film kryeulët, pavarësisht se jam plotësisht dakord me kritikat e tua, mendoj që tek e fundit nuk është dhe aq i keq, për më tepër që do ti kushtoja pa frikë dhe një shikim të 2-të. Kurse sa i përket dedikimit në fund të filmit, më tepër sesa me pretenciozitetitin apo jo të tij, nuk kuptoj se çfarë e lidh këtë film me trashëgimninë e Tarkovskit ne kinematografi?!

[mali1920]

ku mund te gjej ndonji faqe per te shikuar filma falas

[autori]

...për më tepër nuk "gëlltita" dot qoftë dhe mënyrën e të filmuarit (aspektin estetiko-formalist të filmit)...

Jo gjithshka eshte e "pagelltitshme", per mendimin tim. Po gjë e mire qe eshte shfaq atje! dhe eshte film qe meriton te shihet.
Siç kisha shkruajtur vjet, problemi i filmit mbetet formalizmi i tij : jo se kam gje kunder formalizmit ne kinema, por eshte formalizem i pa-justifikuar, qe shpesh nuk "gelltitet". Qe ta them me shembuj konkrete: Sokurov-i vertet ben filma ne formë poeme, filma poetike (qe "detyrimisht" kerkojne formalizem !), por ja qe ja del mbanë (po kujtoj psh, "Nënë e bir" ose "Babë e bir"). Mendoj se problemi eshte vertet hermetizimi i ketij formalizmi, kthimi ne qellim ne vetevete...

"Dancer in the dark", që të them të drejtën e kam pëlqyer.

e kam ripare, rastesisht, para nja 5-6 muajsh. Shyqyr qe ishte ne dvd, dhe avancoja filmin me telekomandë... Me eshte dukur vertet i keq : manierizem i vertete (ne kuptimin më te plote te fjales !).
Perpiqu te gjesh nje dite "Idiotët" (Indioterne): une jam kategorik per ate film: eshte më i miri qe ka bere Von Trier-i, gjithe jeten e tij. Dhe eshte film i shkeqyer !

Ke vënë re diçka të tillë (mizogjini) ne filmat e Lars von Trier? Po ta bëj këtë pyetje thjesht për kuorizitet pasi siç u shpreha më lart pak e njoh këtë regjisor.
Tek "Antikrishti" nuk vura re ndonjë këndvështrim mizogjin, qoftë të shpalosur qartë apo të kamufluar, nga ana e regjisorit.

Po, kam vënë ré ! Ne pothuaj te gjithe filmat e tij, heroinat jo vetem vdesin ne fund, por u merret shpirti gjate gjithe filmit ! Nese nuk gabohem, ne fund, tek "Antikrishti", i shoqi e vret gruan e tij : me duket se nuk e kam gabim.

nuk kuptoj se çfarë e lidh këtë film me trashëgimninë e Tarkovskit ne kinematografi?!

Hiç ore, asgje ! C'ta lidhë ?? Por kjo gje, nuk ja mohon te drejten LVT-se t'ja dedikoje filmin e tij Tarkovskit (si duket, e adhuron vepren e tij), apo jo ?! Nejse, ky eshte vertet nje detaj...

Ke bere mire qe e ke pare.

[autori]

Nga regjizori gjerman Hans-Christian Schmid kisha pare para 4 vitesh nje film : Requiem (http://filmjournal.net/autori/2009/0...hmid-gjermani/). Film i mire !

"STURM" eshte filmi i katert i tij. Jo i keq.




Jemi ne 2006-en. Serbi Goran Duric (ne foto) arrestohet, nderkohe qe kalonte pushime te lumtura me familjen e tij ne ishujt Açores.
Tre vjet me vone, del perpara Tribunalit te Hagës, nen akuzen e krimeve kunder njerezimit ne Bosnje, ne vitet '90.

Prokurorja Hannah Maynard eshte ne presion : Goran Duric, ish gjeneral serb, eshte shume i popullarizuar ne vendin e tij. Per me teper, ne seancen e pare te gjykimit, bosnjaku Alen Hajdarevic, i vetmi deshmitar per momentin, thote nje genjeshter. Por jo tamam nje genjeshter : ai i ka pare skenat e pastrimit etnik, por i fshehur, dhe jo pjesemarres i drejtperdrejt. Te nesermen e zbulimit te genjeshtres se tij, Aleni, sensibel per nga natyra, var veten ne nje dhome te Hotelit te Hagës.

Prokurorja Hannah Maynard niset ne kerkim te provave te reja. Dhe konstaton se, Mira, motra e Alenit, di shume më shume gjera, ne lidhje me te akuzuarin. Por qe nuk do qe ti thote...

°°°

Film nga ata qe gjithshka e bazojne tek skenari, "STURM" eshte nje thriller politiko-gjyqesor, nga ata qe realizonte Costa Gavras ne vitet '80. Ndersa serbi Goran Duric te kujton Radovan Karaxhiç-in, ish-lider i serbeve te Bosnjes, i arrestuar me ne fund ne 2008-en.

C'eshte per te ardhur keq, eshte nje fllad i lehte populizmi anti-institucionalo-european qe ndihet ne film, populizem qe vë shpesh ne pikepyetje qellim-miresinë e organizmave te Europes. E them kete, sepse filmi harxhon jo pak kohe per te na treguar (e denoncuar, sigurisht !) karrierizmin e nderkombetareve (gje qe nuk eshte e pa-vertete !), burokratizmin e proçedurave dhe traktacionet sekrete te lidhura me kalkulimet gjeopolitike komplekse. Por jo fort bindshem (nganjehere, ne menyre karikaturale...). Dhe mesojme pak, per shembull, per situaten e sotme ne Bosnje apo ne "Republika Srbska". Si ta besosh, psh, qe ky vend sot na qenka ne duart e 5 njerezve, qe qenkerkan pasuruar gjate periudhes se luftes, e qe kontrollokan gjithe ekonomine dhe politikën e atjeshme ??! Konfirmime te tilla, te thena pa proven me te vogel (kinematografike, kuptohet !), mbeten anti-propagandë.
Thene shkurt, jo pak skematizem ne kete far opozicioni te thjeshtezuar qe propozon regjizori, midis Detyres se Kujteses (diçka shume nobël !) dhe jo-kompetences se insitucioneve europiane.


6.0

ps: ne France, filmi shfaqet ne titullin "La Révélation")

[autori]

Regjizori Marat Sarulu vetë eshte kirkiz, por ngjarjet e filmit te tij i vendos ne Kazakistan.

"Pesni Juzhnykh Morej" ("Song from the Southern Seas" aka. "Kenga e Detrave te Jugut") eshte plot e perplot me melankoli, me trishtim. Trishtimi eshte arsyeja e gjithshkaje : e dashurise, e ikjes (take flight), e veshtiresise per tu ngulitur ne nje vend.

Filmi fillon me nje lindje. Nje hatà : femija i sapolindur nuk i ngjan fare babait (rus) ! I kujt eshte ?? Dyshohet tek fqinji (kazak). Pastaj tek vete babai i femijes, origjinat e te cilit jane te turbullta...

Tashme i rritur, femija zhduket bashke me kalin e tij, fshihet maleve dhe nuk kthehet më. I ati zhytet edhe me thelle ne trishtimin e tij, deri ne momentin kur eshte rradha e tij te zhduket, ne kerkim te nje historie qe mund te ishte e tija. Por qe mund te ish dhe e nje vendi : Kazakistanit.

Ne nje plan filmik, ne pak sekonda, regjizori di te kondensojë esencen e nje personazhi, te nje jete, te nje vendi. Ketyre planeve filmike, u shtohen sekuenca te shkeputura nga e tëra, qe ne nje fare menyre, jane si frymemarrje per filmin.

Mund te gjesh gjera te kritikueshme ne film, skenari nganjehere i rënduar, pista skenaristike jo fort te trajtuara, narracion me boshlleqe, por me duket mua, keto jane nje menyre "indirekte" per te shkuar direkt ne zemer te gjerave (dhe regjizori duket se ka fort gjera per te na thene per vendin e tij, e me sa duket, edhe per veten e tij !).
Ose thene ndryshe : ashtu si dhe ne nje gjest abstraksionist (ne pikture), regjizori i çngjitet, i iken fiksionit (fabules), te cilen, me sa duket, e mban ne brendesi te vetvetes.

Sikur ndonje regjizor shqiptar te arrinte te thosh qofte dhe kaq gjera te mira (artistikisht) permes ndonjerit prej filmave te tij, une qofte dhe me kaq do isha mjaftuar !

6.8


trailer i filmit :

[autori]

C'eshte interesante me historine e kinemase, eshte fakti qe, sa here qe teknika filmike shpik diçka e re, aq here kinematografia i kthehet origjinës te saj !

Keshtu, ne vitet e para te shek XX-te, kur filmat nuk ishin veçse nje argetim popullor neper Kënde Lojrash apo salla lojrash fati, u desh qe Griffith te realizojne filmat e tij te mrekullueshem, që kinematografia te quhej art !
Po ashtu edhe me futjen e zërit ne kinema : cilesia e filmave te Chaplin-it beri te mundur marrjen seriozisht ne konsideratë te zerit dhe triumfin e tij definitiv.

Ne fillim te viteve '50-te, futja e CinemaScope (perdorimi i objektivit deformues), shikohej me shumë skepticizëm nga kinofilët e atyre viteve (njesoj si sot me 3D !!) dhe u desh i mrekullueshmi "Rebel Without a Cause" i Nicolas Ray-t (me James Dean) qe CinemaScope te konsiderohej si hap cilesor ne kinema.




Po e njejta gje ka ndodhur ne vitet 2000 edhe me perdorimin e kamerës DV : pasi u perdor ne jo pak filma ne fund te viteve '90-te, vetem krijimi i nje vepre si "Ne dhomen e Vandes" (NO QUARTO DA VANDA) e Pedro Costa-s mundi ti bindë regjizorët e fillimit te ketij shekulli se perdorimi i kameres DV nuk kish aspak pse te shihej me nenvletesim, ne raport me kameren klasike te kinemase. Perkundrazi !




°°°

Dalja neper ekranet e kinemase e "Lizës ne boten e çudirave" koinçidon ne nje moment kur 3D e ka fituar tashme bastin komercial (permes "Avatar"). Mbetej konfirmimi i vlerave artistike te 3D, permes nje filmi cilesor, permes nje kryevepre : keshtu, 3D do te mund ta kalonte stadin e nje "dispozitivi te veçante", te nje "kurioziteti", "argëtimi", per tu marre, me ne fund, seriozisht ne konsideratë.

"Liza" e Tim Burton-it, teorikisht, i kishte te gjitha shancet per ta kryer kete mision (dhe te kthehej ne filmin e vertete artistik ne 3D !), pasi plotesonte dy kushte qe nuk i plotesonte "Avatar"-i i James Cameron-it : se pari, "Liza", ne ndryshim nga "Avatar", eshte nje histori e perjetshme, klasike, qe nuk plaket kurre,eshte adoptim i nje romani te pavdekshem nga literatura angleze; dhe kushti i dyte ishte emri i regjizorit, Tim Burton, talent i pa diskutueshem, ndofta regjizori më kreativ dhe guximtar hollywoodian i ketyre 20 viteve te fundit. Pra "Liza ne boten e çudirave" fare mire mund te ishte pasqyra, te cilen imazhi 3 Dimensional do te mund ta depertonte, "Liza" mund te ish pasqyra permes se ciles ky imazh mund te reflektonte pjekurine e tij kinematografike !
Per fat te keq, vajza bjonde e Tim Bortonit duket se ka ngecur midis pemes dhe kores se pemes : Magjia nuk funksionon...

Pse ??

Pa dyshim, per shkak te Walt Disney-it, kompanise qe ka prodhuar filmin 200 miljonësh (me i shtrenjti i relaizuar ndonjehere nga Tim Burton !), dhe jo rastesisht, më pak Burtoniani i filmave te tij : s'ka më eksentricitet, ka vetem... packaging.

Ne fakt, per fat te keq, jemi vite drite larg efekteve te brishta te "Beetlejuice", dhe po aq larg nga "ndrojtja" (prudery) e regjizorit, ne raport me imazhet e sintezes tek "Mars Attacks". Siç e thash mê lart, gjithshka eshte packaging...

Por ka dhe nje problem teknik: "Liza ne Boten e çudirave" eshte xhiruar me kamera 2D, dhe vetem pastaj eshte bere volumizimi i imazheve, duke e kthyer filmin ne 3D. Pra volumet, jane shtuar veçse pas xhirimit te tij, gje qe krijon nje ekzagjerim te efekteve. Psh te pyllit : secilia pemë, kthehet gati-gati ne sferë; po ashtu, koka e Mbretereshes se Kuqe, aq e ekzagjeruar dhe qesharake, sa biles provokon habine e Kapuçonit (Johnny Depp) : «This orb ! This heroic globe !»
Ndihet keshtu, gjithe kohen, ndarja midis volumeve, sa qe mua mu duk se po shihja nje glob kristali nga ata te mbushur me leng, e ku ka objekte brenda (si ne foto) :



Pra ne nje fare menyre, eshte evidente qe Walt Disney e ka detyruar Tim Burton-in te mjaftohet me volumizimin e filmit te dikurshem vizatimor "Liza ne bote e çudirave", sepse edhe ndryshimi i skenarit (Liza ne film ka tashmë 18 vjeç, pra nuk eshte kalamà), eshte veçse sa per te na hedhur hi syve. E meqe 3 Dimensionalitetin ta ofrojne gjyslyket 3D, regjizori duket sikur nuk eshte lodhur te "gerrmoje" ne brendesi te imazhit, por mjaftohet me ç'thash me lart : volumizim te atyre imazheve në 2D qe Burton ka pas ne koke... dhe kaq. Per te mberritur kulmin me pertacine e finales, ku te miret triumfojne mbi te keqinjte.

Marketing, skenar, koherence.

Monotoni...

Merzi...

5.0

[autori]

Gjermani Werner Herzog, regjizori i çmendur i filmave te çmendur si "Aguirre" apo "Fitzcarraldo", i syrgjynosur se fundmi ne Hollywood, ka realizuar me ne fund nje film artistik (u bene vite qe realizonte vetem dokumentarë, edhe pse ata ishin nga më jo-konformistët e më interesantet qe mund te ekzistojne ne planetin Kinema !).

Dhe si i "çmendur" qe eshte, ka realizuar nje remake, gjithe duke mos qene vertet nje remake, ne kuptimin e mirefillte te fjales : "Bad Lieutenant" vertet ka qene nje film i Abel Ferrares (1992), me Harvey Keitel, por Herzog, nuk ruan pothuaj asgje nga filmi i Ferrares, dhe eshte krejt tjeter gje. Mbi te gjitha, ajo qe bie ne sy eshte se Herzog-ut as qe i behet vone per konceptin judeo-kristian të shpagimit (redemption- larja e mekateve te njerezimit permes aktit te Jezu Krishtit), koncept themelor ne filmin e Ferrares (1992). Dhe merret me gjera KREJT te tjera !

Werner Herzog duket ne formë ! Më ne formë s'ka ku te shkoje ! Gjithshka ne film duket se eshte bere mendueshem dhe me qejf : qe nga mjetet narrative, nga ato formale, e per ta mbyllur, nga ato morale.Duket ashiqari qe regjizori eshte shkrirë i teri duke realizuar filmin e tij ! Shembull per ata qe e kane pare filmin : ai burri qe kercen hip-hop mbi nje kadaver, kusht te jete tjeter perveçse... Herzog-u dora vetë ??

Ne qender te filmit Terence McDonagh, komisar policie (Nicolas Cage, i H A T A SH Ë M !), alkolik, toksikoman, nevrotik seksual : nje perzierje e pabesueshme e Nosferatu (vampiri i famshem!) me inspektorin Harry. E dashura e tij ? Nje prostitute ! (Eva Mendes).



Por ç'eshte me e pabesueshmja, eshte fakti qe inspektori eshte tmerresisht i dashur, interesant, pasionant. Pse ? Sepse ka filozofine e tij per jeten, moralin e tij, konceptin e tij per Drejtesine. Pse ? Sepse rolin e tij e luan ne menyre te magjishme Nicolas Cage, nje fantazem e nje fantazme - duke "imituar" Nosferatu-në e Murnau-t, por dhe Kinski-n e Herzog-ut.

Bad Lieutenant-it (Policit te keq !) te Ferrares i jepet keshtu ne shanc i ri. Kesaj rradhe ngjarjen nuk zhvillohen ne New York por ne New Orleans : sapo ka kaluar uragani Katrina. Katastrofë !

C'fare ben Herzog-u ? E thjeshtë : kthen bythmbrapsht moralin Ferrerian : komisari i policise jo vetem qe nuk vdes ne fund te filmit, por dhe dekorohet per ç'ka bere ! E habitshme nje gje e tille per Herzog-un, pasi ne filmat e tij, zakonisht heroi kryesor shkon drejt vdekjes, vetmise, çmendisë. Dhe eshte Bota, Natyra (xhungla), Universi qe fitojne, triumfojne.
Kesaj rradhe... jo ! Fiton deliri ! Mos ka dashur te na thote regjizori se, ne nje Amerike te droguar keqas, më i droguari nder policë vlen më shume se vete Amerika ?? Ndofta ! Gjithsesi, nje gje eshte e sigurt : moralizmi aq i deshiruar ne kinema (vdesin spektatorët per nje çike moral !), ka shkuar per lesh ! Aq me mire per... spektatorin (ne fakt !) !!

Pra fiton njeriu (nje polic), tmerresisht i vetmuar, ok, por i shpetuar (jo i sheruar, ok ??!). Ose, siç e tregon dhe plani i fundit fare filmik i filmit : Nicolas Cage i ulur, dhe mbi te, nje akuarium ! Njeriu dhe Natyra rrinë tok, bashk-jetojne. Por jo se njeriu eshte NGRITUR, eshte LARTESUAR, por sepse ka ZBITUR edhe me poshte... se kafsha !

Kete fillim viti, ajo qe ishte interesante ne filmat e mire amerikane, ishte fakti se kish diçka pasionuese prej groteskeje tek Shutter Island i Scorsese-s.
Dhe kish diçka prej humori ironik anglez tek Ghost writer i Polanskit.

Tek "Bad Lieutenant" i Herzogut, ka diçka prej te qeshure... krokodili ! (sikurse ne nje plan filmik te tij - foto: )



Film magjik !!

8.5

nje skene e mrekullushme nga filmi : http://www.youtube.com/watch?v=VCFpR...ayer_embedded#

[autori]

Nuk di se ç'te mendoj per kete film... . Claire Denis, regjizore fort interesante, a thua se ja del mbanë ne filmat e saj si ajo puna e shkolles se natës : nje po, nje jo, nje i mire, nje jo fort i mire : nje here qellon ne shenje, nje here del huq.

Ka gjera interesante ne filmin e saj te fundit, "White Material" (ngjarjet e te cilit ndodhin teresisht ne Afrikë), siç eshte psh, menyra e saj unike per te filmuar trupat njerëzorë. Por problemi mbetet se, in fine, nuk e mora vesh se ç'ka dashur te thote regjizorja me kete film(biles kam frike se vete ajo eshte jo fort e qarte ne qellimet e saj artistike).

6.6

[autori]

Nje lajm i veçante :

Thuhet se, i fundmi i Mohikanëve qe ka mbetur (dmth Jean-Luc Godard), prezanton ne edicionin e ketij viti te Festivalit te Kanës filmin e tij te ri me titullin hiç provokator... SOCIALIZËM !

TRAILER-i filmit :

[autori]

Disa lajme nga edicioni i 63-te i Festivalit te Kanës (12-23 maj 2010) :



Juria:

President : Tim Burton - regjizor amerikan


anetarë te jurisë:

(3 anetarë koti...)

- Kate BECKINSALE - Aktore angleze
-Benicio DEL TORO - Aktor portorikan (amerikan)
- Shekhar KAPUR - Regjizor indian (+hollywood)


dhe 4 anetare ploti :

-Victor ERICE - Regjizor spanjoll (autor i "spirit of the beehive" !!)
-Alberto BARBERA - Drejtor i Muzeut Kombetar te Kinemase - Itali
-Emmanuel CARRERE - shkrimtar dhe regjizor francez
- Giovanna MEZZOGIORNO - Aktore italiane

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Filmat ne konkurim :

-Mathieu AMALRIC (France) : TOURNÉE - Amalric eshte aktor, por ka bere nja dy-tre filma fort te mire si regjizor. Ka fort mundesi qe ky i fundit te jete i mrekullueshem !)

-Xavier BEAUVOIS (France) : DES HOMMES ET DES DIEUX - Nje nga dy-tre regjizoret 40 vjeçare më te mire aktuale franceze ! Bën filma rrallë e per mall : Pres shume nga ai !!

-Rachid BOUCHAREB (France) : HORS LA LOI - me siguri, zero me xhufke...

-Alejandro GONZÁLEZ IÑÁRRITU (Meksike ) : BIUTIFUL - kam vite qe nuk i shikoj më filat e tij : ky Inarritu, mu m'irriton

-Mahamat-Saleh HAROUN ( çad ) : UN HOMME QUI CRIE - me ne fund, nje film afrikan ne konkurim !! Lajm i mire !!

-IM Sangsoo (Kore e Jugut ) THE HOUSEMAID - ky ben filma te mire, psh http://filmjournal.net/autori/2009/0...korea-e-jugut/

-Abbas KIAROSTAMI (Iran) : COPIE CONFORME - te shohim ç'ka bere kesaj rradhe regjizori im më i preferuar aktual ! Kam nje parandjenje qe mund te fitoje Palmen e Arte (do ishte hera e dyte); per me teper qe, ne Juri, eshte miku i tij spanjoll Victor Erice !

-Takeshi KITANO (Japoni) : OUTRAGE - Thuhet se Kitano i eshte kthy filmave me jakuza (mafioze japoneze). Te shpresojme se ka bere diçka te mire !

-LEE Chang-dong (Korea e Jugut) : POETRY - E dua fort kete regjizor, ka qene dikur minister kulture ne Kore te Jugut; eshte regjizor i http://filmjournal.net/autori/2009/0...ee-chang-dong/

-Mike LEIGH (Angli) : ANOTHER YEAR - nuk i shkoj dot me sy filmat qaramanë te ketij inglizit...

-Doug LIMAN (USA) : FAIR GAME - asnje idé ! te shohim...

-Sergei LOZNITSA (Ukraine) : MY JOY - ah! me ne fund, nje film ukrainas !!

-Daniele LUCHETTI (Itali) : LA NOSTRA VITA

-Nikita MIKHALKOV (Rusi) : UTOMLYONNYE SOLNTSEM 2 - ky Mikhalov-i eshte vertet regjizori i atitruar i te gjitha regjimeve ne Rusi : e ka pas mire me Brezhnjevin, po prap mire e ka me Putinin ! Pfffff...

-Bertrand TAVERNIER (France) : LA PRINCESSE DE MONTPENSIER - konformizmi i Tavernier-it s'me ka interesu ndonjehere...

-Apichatpong WEERASETHAKUL (Tailande) : LONG BOONMEE RALUEK CHAT - pa dyshim, filmi më intrigues i Kanës (dhe regjizori ndofta më i talentuar sot per sot ne bote !). Do kete k.oqe juria ti jape "palmen e arte" ??!

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°


Por filmat e seleksionuar ne kategorine "Nje far veshtrimi" (Un certain regard), duket se jane SHUME SHUME HERE më interesante :



Presidente e Jurise : Claire DENIS (regjizore e http://filmjournal.net/autori/2010/0...a-claire-denis/




Ja disa nga filmat ne konkurim, dhe qe jane, ne fakt, EVENIMENTE :


-Manoel DE OLIVEIRA (Portugali) : O ESTRANHO CASO DE ANGÉLICA (102 vjeçari Oliveiraaaaaaa !!! http://filmjournal.net/autori/2009/0...l-de-oliveira/

-Christoph HOCHHÄUSLER (Gjermani) : UNTER DIR DIE STADT (The City Below) - Hocchhausler eshte regjizor i ri nga "vala e re" gjermane, autori i http://filmjournal.net/autori/2009/0...-hocchhausler/

-Lodge KERRIGAN (Usa) : REBECCA H. (RETURN TO THE DOGS)

-Cristi PUIU (Rumani) : AURORA (me ne fund !! Puiu me filmin e tij te ri, 4 vite pas te hatashmit : http://filmjournal.net/autori/2009/0...i-cristi-puiu/

-HONG Sangsoo (Korea e Jugut) : HA HA HA ( koreano-jugori im i preferuar : http://filmjournal.net/autori/2009/03/10/hong-sang-soo/

- WANG Xiaoshuai (Kine) : RIZHAO CHONGQING (Chongqing Blues) - regjizor i http://filmjournal.net/autori/2009/0...ang-xiaoshuai/

-Jean-Luc GODARD (France) : SOCIALISME (fort i nderuari Godard : http://filmjournal.net/autori/2009/0...an-luc-godard/

[ChuChu]

Gjermani Werner Herzog, regjizori i çmendur i filmave te çmendur si "Aguirre" apo "Fitzcarraldo", i syrgjynosur se fundmi ne Hollywood, ka realizuar me ne fund nje film artistik (u bene vite qe realizonte vetem dokumentarë, edhe pse ata ishin nga më jo-konformistët e më interesantet qe mund te ekzistojne ne planetin Kinema !).

Dhe si i "çmendur" qe eshte, ka realizuar nje remake, gjithe duke mos qene vertet nje remake, ne kuptimin e mirefillte te fjales : "Bad Lieutenant" vertet ka qene nje film i Abel Ferrares (1992), me Harvey Keitel, por Herzog, nuk ruan pothuaj asgje nga filmi i Ferrares, dhe eshte krejt tjeter gje. Mbi te gjitha, ajo qe bie ne sy eshte se Herzog-ut as qe i behet vone per konceptin judeo-kristian të shpagimit (redemption- larja e mekateve te njerezimit permes aktit te Jezu Krishtit), koncept themelor ne filmin e Ferrares (1992). Dhe merret me gjera KREJT te tjera !

Werner Herzog duket ne formë ! Më ne formë s'ka ku te shkoje ! Gjithshka ne film duket se eshte bere mendueshem dhe me qejf : qe nga mjetet narrative, nga ato formale, e per ta mbyllur, nga ato morale.Duket ashiqari qe regjizori eshte shkrirë i teri duke realizuar filmin e tij ! Shembull per ata qe e kane pare filmin : ai burri qe kercen hip-hop mbi nje kadaver, kusht te jete tjeter perveçse... Herzog-u dora vetë ??

Ne qender te filmit Terence McDonagh, komisar policie (Nicolas Cage, i H A T A SH Ë M !), alkolik, toksikoman, nevrotik seksual : nje perzierje e pabesueshme e Nosferatu (vampiri i famshem!) me inspektorin Harry. E dashura e tij ? Nje prostitute ! (Eva Mendes).



Por ç'eshte me e pabesueshmja, eshte fakti qe inspektori eshte tmerresisht i dashur, interesant, pasionant. Pse ? Sepse ka filozofine e tij per jeten, moralin e tij, konceptin e tij per Drejtesine. Pse ? Sepse rolin e tij e luan ne menyre te magjishme Nicolas Cage, nje fantazem e nje fantazme - duke "imituar" Nosferatu-në e Murnau-t, por dhe Kinski-n e Herzog-ut.

Bad Lieutenant-it (Policit te keq !) te Ferrares i jepet keshtu ne shanc i ri. Kesaj rradhe ngjarjen nuk zhvillohen ne New York por ne New Orleans : sapo ka kaluar uragani Katrina. Katastrofë !

C'fare ben Herzog-u ? E thjeshtë : kthen bythmbrapsht moralin Ferrerian : komisari i policise jo vetem qe nuk vdes ne fund te filmit, por dhe dekorohet per ç'ka bere ! E habitshme nje gje e tille per Herzog-un, pasi ne filmat e tij, zakonisht heroi kryesor shkon drejt vdekjes, vetmise, çmendisë. Dhe eshte Bota, Natyra (xhungla), Universi qe fitojne, triumfojne.
Kesaj rradhe... jo ! Fiton deliri ! Mos ka dashur te na thote regjizori se, ne nje Amerike te droguar keqas, më i droguari nder policë vlen më shume se vete Amerika ?? Ndofta ! Gjithsesi, nje gje eshte e sigurt : moralizmi aq i deshiruar ne kinema (vdesin spektatorët per nje çike moral !), ka shkuar per lesh ! Aq me mire per... spektatorin (ne fakt !) !!

Pra fiton njeriu (nje polic), tmerresisht i vetmuar, ok, por i shpetuar (jo i sheruar, ok ??!). Ose, siç e tregon dhe plani i fundit fare filmik i filmit : Nicolas Cage i ulur, dhe mbi te, nje akuarium ! Njeriu dhe Natyra rrinë tok, bashk-jetojne. Por jo se njeriu eshte NGRITUR, eshte LARTESUAR, por sepse ka ZBITUR edhe me poshte... se kafsha !

Kete fillim viti, ajo qe ishte interesante ne filmat e mire amerikane, ishte fakti se kish diçka pasionuese prej groteskeje tek Shutter Island i Scorsese-s.
Dhe kish diçka prej humori ironik anglez tek Ghost writer i Polanskit.

Tek "Bad Lieutenant" i Herzogut, ka diçka prej te qeshure... krokodili ! (sikurse ne nje plan filmik te tij - foto: )



Film magjik !!

8.5

nje skene e mrekullushme nga filmi : http://www.youtube.com/watch?v=VCFpR...ayer_embedded#

E pashe kete film me shpresa te medha, por shume e zhgenjyer nga Herzog kesaj here. Origjinali (edhe pse Herzog pretendton qe nuk e ka pare, madje as nuk e dinte qe ekzistonte), eshte shume here me mire.

[ChuChu]

Nuk u heq asnjë presje rrjeshtave të mësipërm, për më tepër nuk "gëlltita" dot qoftë dhe mënyrën e të filmuarit (aspektin estetiko-formalist të filmit)...




Në fakt, Lars von Trier-in nuk e njoh dhe aq mirë. Për aq sa kam parë nga ky regjisor mund të shtoj që filmat periudhës së parë (le ta quajmë periudha daneze: "Image of relief" (1981), "Medea" (1988), apo dhe shkëndijat e para të Dogmës 95: "Breaking the waves") përshfaqen me krejt tjetër sharm në dallim me filmat e viteve të fundit: "Dancer in the dark", që të them të drejtën e kam pëlqyer, apo dhe ky i fundit fare për të cilin po shkruajmë.



Ke vënë re diçka të tillë ne filmat e Lars von Trier? Po ta bëj këtë pyetje thjesht për kuorizitet pasi siç u shpreha më lart pak e njoh këtë regjisor.
Tek "Antikrishti" nuk vura re ndonjë këndvështrim mizogjin, qoftë të shpalosur qartë apo të kamufluar, nga ana e regjisorit. Kritika kësaj rradhe paska lajthitur fare.



Shprehje (pyetje retorike) lapidare!!!!!!!!




Pikërisht se është një film kryeulët, pavarësisht se jam plotësisht dakord me kritikat e tua, mendoj që tek e fundit nuk është dhe aq i keq, për më tepër që do ti kushtoja pa frikë dhe një shikim të 2-të. Kurse sa i përket dedikimit në fund të filmit, më tepër sesa me pretenciozitetitin apo jo të tij, nuk kuptoj se çfarë e lidh këtë film me trashëgimninë e Tarkovskit ne kinematografi?!

Tre here e kam filluar kete film dhe nuk arrij ta coj dot me teper se gjysma. Ama fillimi (black and white) eshte fantastik, me kla me goje hapur.

[autori]

Keto jane Filipinet, rreth 7000 ishuj te nje arqipelagu ne Oqeanin Pacifik. Filipinet, ne keto 5 shekujt e fundit, kane patur nje histori tragjike : 3 pushtime koloniale, njeri pas tjetrit. Ne shek XVII, spanjollet kolonizojne vendin, te cilin ua shesin amerikaneve, ne 1898-n, per... 20 miljon $ ! Ne 1935-n, me ne fund Filipinet fitojne pavaresine. Ndersa gjate Luftes se II Boterore, ne 1942, jane japonezet qe pushtojne ishujt, deri ne 1946.



Ky eshte Raya Martin, nje regjizor 25 vjeçar, qe perpara 4-5 vitesh, merr persiper te realizoje nje triptik, pra 3 filma mbi historine e vendit te tij, duke trajtuar 3 ngjarjet me te rendesishme te Filipineve : pushtimin spanjoll, ate amerikan dhe se fundi, ate japonez.
Pushtimi spanjoll trajtohet ne filmin e pare, "A short film about the Indio Nacional", shfaqur perpara dy vitesh por qe per fat te keq, nuk munda ta shikoj.



Thuhet se ishte nje film-"ufo", i jashtezakonshem, i gjithi pa zë, sikunder dhe filmat e epokes qe evokon (filmat pa zë te fillim shekullit te XX).

"INDEPENDENCIA" eshte filmi i dyte i trilogjise, dhe, duke qënë se trajton periudhen e pushtimit amerikan te Filipineve (vitet 1910-1930), eshte i gjithi ne bardh-e-zi, dhe i realizuar sipas kodeve te filmave te asaj epoke : i xhiruar ne studio dhe me dekore artificiale, aq sa dhe imazhet nganjehere levizin nen 24-imazhe ne sekonde !

Independencia i merr ngjarjet ne fillim te shek XX, kur trupat amerikane pushtojne arqipelagun filipinas. Nje nene dhe i biri i saj, arratisen nga qyteti per tu vendosur ne mes te nje pylli-xhungel, ku gjejne nja barake te braktisur te cilen e rregullojne, mbjellin token perreth saj dhe rrisin disa shpendë.
Nje dite, i biri gjen nje vajze gjysem-pa-jete, te cilen mëmë e bir e sherojne. Koha shkon, dhe nena semuret dhe vdes. Vajza e re mbetet shtatezane... Koha kalon...

°°°°°°°°

Akti artistik ekseprimental i ketij "çunaku" 25 vjeçar eshte i mrekullueshem : Raya Martin vendos paralele midis historise se vendit te tij dhe Historise se Kinemase ! Ashtu si heronjte e filmit jane ne kerkim te nje identiteti kombetar, ashtu dhe filmi i tij eshte ne kerkim eksperimentues formash te lirise artistike : nje magji e vertete kinematografike !

Duke pare afishen e filmit, me shkuan ne mend dy gjera:
- se pari, vepra letrare e Ismail Kadarese, qe ne nje fare menyre eshte nje opus i gjithe historise se shqiptareve : nje gje te tille merr persiper edhe filipinasi Raya Martin, permes kesaj trilogjie filmike.
- se dyti, me shkuan ndermend fotot e Marubit, prej te cilave, fare mire nje regjizor shqiptar mund te realizonte nje film te te njejtes natyre me ate te "INDIPENDENCIA"-s, per me teper qe historia jone eshte e ngjashme me ate te Filipineve, histori e mbushur me pushtime koloniale te njepasnjeshme. Por hajde "të të shkoje mendja" per nje gje te tille ! Sepse, ne fakt, kjo nuk ka lidhje vetem me "çuarjen ne mendje", por me talentin artistik, qe ne rastin konkret i eshte bere "dhurate" nje filipinasi veçse... 25 vjeçar !

Mes respects !


nota : 10

trailer i filmit :

[autori]

Po te ishte gjalle Cassavetes (babai i kinemase indipendente amerikane), do ngrihej nga varri e do ti thoshte te birit, Nick-ut (regjizor dhe ky, si dhe i ati) : "Po ç'ben mor bir, kjo qe ben, eshte ç'te duash ti, vetem kinema nuk eshte !". Dhe, nese do te shihte "Go Get Some Rosemary" do kthehej perseri i qete ne varr, sepse do shihte me syte e tij qe flaka e artit te tij jo vetem nuk eshte shuar, por Joshua & Benny Safdie, dy vellezer New York-ezë, permes filmit te tyre e kane mbajtur edhe me lart pishtarin e kesaj flake !

Film underground dhe antikonformist, "Go Get Some Rosemary" eshte historia Lenny-t, te nje babai te divorcuar (tek te 40-at), qe merr femijet e tij per dy jave, per ti mbajtur ne shtepine e tij (gjate vitit, femijet rrine me nenen e tyre). Dhe qe heziton midis rolit te babait te femijeve, dhe shokut te tyre.

Une nuk e dija, por pasi pashe filmin, konstatova qe rolin kryesor, e luaka Ronald Bronstein, qe nuk eshte askush tjeter veçse regjizori i ... FROWNLAND (http://filmjournal.net/autori/2009/0...ald-bronstein/), nje film i mrekullueshem indipendent amerikan, nje nga 10 me te bukurit qe kisha pare ne 2008-en.

8.5

[autori]

João Pedro Rodrigues, bashke me Pedro Costen apo Albert Serra-n, eshte nje nga dy-tre zerat seriozë te kinemase aktuale indipendente portugeze. Ky eshte filmi i tij i trete, nderkohe qe filmi i tij i pare, ne 2001-shin, "O fantasma", eshte kthyer tashmë ne nje film cult (dhe qe me ka pas pelqyer po aq sa dhe i dyti, "Odete", ne 2005-n : tre filma ne dhjete vjet, rralle e per mall !

Universi i filmave te João Pedro Rodrigues eshte bota per te cilen ai di te flase më mire, pra ajo e homoseksualeve. Por vertet SHUME larg cliché-ve alla "Priscilla, Queen of the Desert" & company !

Kesaj rradhe, portugezi ne fjale ka trajtuar nje teme edhe me delikate, duke vene ne qender te "Morrer Como Um Homem" ("Te vdesesh si burrat"), nje ... transeksual, dhe hiç me pak e hiç me shume, historine e Tonia-s, nje ikonë trans te klubeve te nates se Lisbones, ne vitet '90, i(e) cili(a), ne kulm te karrieres se tij (saj), braktisi indentitetin e tij (saj) te dyfishte, per t'iu perkushtuar teresisht "personazhit artistik" te tij(saj). Tonia progresivisht fshin te gjitha "mbetjet" e indentitetit qe nuk mund ti kontrollonte, si mashkulloriteti i trupit, emrin e familjes nga vinte (e cila e kish mohuar), dhe deri dhe atësinë e djalit te saj, qe e kish nga nje raport heteroseksual ne rinine e tij.
Keto nuk jane ne film, por kuptohen gjate shikimit te tij, i cili, per nga zhanri, eshte melodrame me elemente tragjedie, fort i ndikuar nga melodramat e hatashme te Duglas Sirk apo Fassbinder-it.

Rralle më eshte dhene keto viteve te fundit te shikoj plane më te gjetura e më te goditura filmike, të nje force marramendese ! Rralle me eshte dhene te shikoj nje film kaq delikat, qe nuk bie per nje sekonde te vetme ne karagjozllek !
Por mendoj se filmi vuan rendshëm nga ritmi... : per minuta te tera, shpesh merzitesha, dhe me krijohej pershtypja se skenat nuk jetonin, nuk misheroheshin, mbeteshin tabllo te mrekullueshme vizuale (si ne fotot e meposhtme) dhe kaq.
Dhe kam bindjen se, per fat te keq, nuk jam i gabuar...


5.5

[autori]

Me kujtohet vite me pare, ketu ne kete forum, te kem dialoguar me nje forumiste qe jetonte ne usa e qe me pyeste nese i njihja filmat e Todd Solondz. Asokohe jo. Por qe prej asaj kohe, kam pare shumicen e tyre dhe kam nje kujtese fort te mire, sidomos per "Palindromes" (2005) dhe "Happiness" (1999). Pikerisht, vazhdimi i ketij te fundit, eshte ne nje fare menyre "Life during Wartime".

Filmat e Solondz jane filma qe trazojne, provokues (por jo ne kuptimin e keq te fjales !), qe shtrojne pyetje, sidomos per klasat e mesme amerikane, jeten e te cileve edhe trajtojne. I te njejtes venë eshte dhe ky i fundit.

Regjizori nuk ka humbur asnje gram nga talenti i tij, por problemi eshte se... nuk ka fituar ndonje gram me teper.


7.0

[peoples]

Po te ishte gjalle Cassavetes (babai i kinemase indipendente amerikane), do ngrihej nga varri e do ti thoshte te birit, Nick-ut (regjizor dhe ky, si dhe i ati) : "Po ç'ben mor bir, kjo qe ben, eshte ç'te duash ti, vetem kinema nuk eshte !". Dhe, nese do te shihte "Go Get Some Rosemary" do kthehej perseri i qete ne varr, sepse do shihte me syte e tij qe flaka e artit te tij jo vetem nuk eshte shuar, por Joshua & Benny Safdie, dy vellezer New York-ezë, permes filmit te tyre e kane mbajtur edhe me lart pishtarin e kesaj flake !

Film underground dhe antikonformist, "Go Get Some Rosemary" eshte historia Lenny-t, te nje babai te divorcuar (tek te 40-at), qe merr femijet e tij per dy jave, per ti mbajtur ne shtepine e tij (gjate vitit, femijet rrine me nenen e tyre). Dhe qe heziton midis rolit te babait te femijeve, dhe shokut te tyre.

Une nuk e dija, por pasi pashe filmin, konstatova qe rolin kryesor, e luaka Ronald Bronstein, qe nuk eshte askush tjeter veçse regjizori i ... FROWNLAND (http://filmjournal.net/autori/2009/0...ald-bronstein/), nje film i mrekullueshem indipendent amerikan, nje nga 10 me te bukurit qe kisha pare ne 2008-en.
]

Një film vertetë i filmuar me kurajo. Historia është aq banale sa mendon se si mund ta mbushi 90-të minutëshin me imazhe. Por ja që loja e dy fëmijëve (që janë dy autorët e filmit) ringjall shpresën se e kaluara mund të filmohet dhe pa ndonjë dyshim.

Një energji e mirë që vjen nga USA, që jo shumë europianë e kanë. Amerikanët filmojnë, ndërsa këtej (Europë) regjizorët e rinj, mendojnë, reflektojnë dhe kanë frikë të dështojnë.

[autori]

Një energji e mirë që vjen nga USA, që jo shumë europianë e kanë. Amerikanët filmojnë, ndërsa këtej (Europë) regjizorët e rinj, mendojnë, reflektojnë dhe kanë frikë të dështojnë.

Kjo qendron, por jane dhe arsye te tjera (financimet, ... etj etj). Nuk me duket se aktualisht ka ndonje levizje te veçante kinematografike, nga ndonje vend ne veçanti (apo nga ndonje kontinent). Mendimi im eshte, se, edhe pse nuk besoj se eshte rrjedhoje e drejtperdrejte e globalizmit, por e varferizimit artistik te kinease ne keto 30 vitet e fundit, filmat e mire sot vijne "nga t'ju teket", talente te reja dalin "nga s'ta pret mendja" (meqe ishte fjala per regjizore te rinj).

Ah, nese pastaj flasim per nje fare energjie, tradicionalisht tipike amerikane, dakort, por aty pastaj duhet ndare energjia qe mund te vije nganjehere nga kinemaja eksploitative (90-95% e tregut filmik amerikan), me energjine qe mund te vije, gjithmone nganjehere, nga kinemaja indipendente amerikane. Por ne fakt, kjo me se shumti ka te beje me sasinë: eshte aq e larte prurja e kinemase "made in usa", saqe eshte disi e llogjikshme qe e famshja energji amerikane te jete disi më e dukshme.

Por sinqerisht, nuk besoj se sot, talentet dhe energjite kane gjeografi. Zor te besosh se jug-koreani Hong Sang soo e ka taku ndonjehere Takeshi Kitano-n, dhe megjithate, ne vazhdojme te flasim pallavra, pra te flasim per "kinema aziatike" ! Pff.....
Njesoj dhe me "kinemane europiane"...
Jane koncepte bosh qe s'thone kurrgje.