Pse nuk mund ta Kupton Cdo Kush Kur’anin?

[fisniku-student]

ALLAHU E TURBULLON TË KUPTUARIT E JOBESIMTARËVE

Se disa njerëz nuk mund ta kuptojnë Kur’anin është njëra prej sekreteve me shumë rëndësi e shpallur në Kur’an. Kjo në të vëtetë është një sekret i rëndësishëm, për arsye se Kur’ani është një libër shumë i qartë, i lehtë dhe i hapur. Çdokush që dëshiron mund ta lexoj Kur’anin dhe të mesoj urdhërat e Allahut, moralet e mira me të cilat Ai është i kënaqur, vetitë e xhennetit dhe të xhehennemit, dhe për shumë sekrete disa prej të cilave janë shpallur në këtë libër. Megjithatë, sikur një ligj i përhershëm i Allahut, disa njerëz nuk mund ta kuptojn Kur’anin pavarësisht nga qartësia e tij. Gjithashtu, këta njerëz mund të jenë inxhinier atomik ose profesor të bielogjisë, mund të kuptojnë fusha shumë të komplikuara të shkencës siç janë fizika, kimia ose matematika, mund ta kuptojnë budizmin, hinduizmin, zjarrëputizmin, materializmin ose komunizmin, dhe prap të deshtojnë në kuptimin e Kur’anit. Këta njërëz të cilët i adoptojnë strukturat e komplikuara të sistemeve jo Kur’anore disi nuk mund ta kuptojnë fenë e qartë dhe të lehtë të Allahut, dhe dështojnë të kuptojnë bile edhe mësimet ma të dukëshme aty.



Të qënurit e tyre të paaftë për të kuptuar bile edhe faktet ma evidente është një mrekulli në vetëvete. Duke paraqitur se ata kanë një mungesë kaq serioze në kuptimin. Allahu sqaron se disa njerëz kanë karakter tjetër. Në anën tjetër, kjo pajis me prova në faktin se të gjitha zemrat, arsyet dhe të kuptuarit janë në duart e Allahu. Allahu deklaron se Ai do të mbuloj zemrat dhe të kuptuarit e atyre të cilët janë pushtuar prej ndjenjave të madhështisë, kjo është për ata që nuk i binden Allahut. Fakti se ata kuptojnë çdo gjë përveç Kur’anit, tregon se Allahu i ka larguar ata prej shenjave të Tij, dhe ata janë refuzuar prej Kur’anit për shkak të josinqëritetit të tyre. Disa nga ajetet që flasin për këtë janë:


Kur ti e lexon Kur'anin, në mes teje dhe atyre që nuk e besojnë botën tjetër, Ne e vëmë një perde të padukshme. Ndërkaq, në zemrat e tyre vëmë një mbulesë dhe shurdhim të thellë të veshëve të tyre që nuk mund ta kuptojnë atë. E kur e përmend ti në Kur'an Allahun tënd, vetëm Atë, ata ikin mbrapa dhe largohen. (Isra': 45-46)

Ka prej tyre që ty të dëgjon (kur lexon Kur'anin). Po Ne kemi krijuar mbulesë mbi zemrat e tyre që të mos e kuptojnë atë dhe në veshët e tyre sajuam shurdhim, dhe edhe sikur t'i shohin të gjitha faktet, ata nuk besojnë, derisa kur vijnë te ti e të polemizojnë ata që mohuan thonë: “Nuk është tjetër ky (Kur'ani) vetëm se mit i hershëm.” (En'am: 25)

Kush është më zullumqarë se ai që është këshilluar me argumentet e Allahut të vet, e ua kthen shpinën atyre dhe harron atë që vetë e punoi? Ne kemi vënë mbi zemrat e tyre mbulesë në mënyrë që të mos e kuptojnë atë (Kur'anin), kurse në veshët e tyre shurdhim, andaj edhe nëse i thërret ti ata në rrugë të drejtë, ata si të tillë nuk do të udhëzohen kurrë. (Kehf: 57)


Siç u tregua në ajetet, sekreti pse jobesimtaret nuk mund ta kuptojnë Kur’anin është se Allahu e ka vendosur një pengesë për kuptimin e tyre dhe i ka vulosur zemrat e tyre për arsye të mospranimit të tyre. Kjo është një mrekulli e madhe e cila paraqët Madhështinë e Allahut dhe se Ai është poseduesi i zemrave dhe mendimeve të çdo njeriu.

[tulipanonero]

mmm,masi Allahu po vika perde edhe po ma mbulojka zemren teme kur un po lexojsha Kur`an at'here asht faji i tina pse un nuk muj me kuptu pasi qe ai po ve perde ne syrin tim e po mbulon zemren time,edhe per te kqijat qe po i bej ai po i dika at`her pse spom ndalon edhe pse nuk po i udhzon Ai te gjithe njerzit drejt tij e ti shpetoje nga ferri paska pushtet te madh a?

Dyshime dhe përgjigje në Besim

Dënimi dhe shkruarja në Lewhi

Disa dyshimtarë thonë: “Nëse Allahu e ka shenuar në Lewhi që do të bëjmë keq, përse atëherë na dënon për atë që na ka përcaktuar?

Përgjigja është e qartë: Dituria e mëparshme e Allahut, dhe ajo që është shënuar në Lewhi, nuk ka fuqi që të na shtyjë me dhunë që të veprojmë vepra të caktuara, por është kjo dituria e mëparshme e Allahut, e cila ka cilësi të zbulimit të asaj çka do të bëjmë me vullnetin tonë të lirë, e jo veçori të ndryshimit të veprave tona. Secili njeri, në tërësi ndien që në tërësi drejton me vullnetin e vet të lirë.

Dëshmitarë të kësaj janë tërë muskujt, të cilët lëvizin me vullnet, e të cilët punojnë sipas dëshirës sonë. Muskujt të cilët nuk punojnë në pajtim me vullnetin tonë janë ata muskuj në drejtimin e të cilëve njeriu nuk ka kompetenca, sikurse që janë muskuj e zemrës dhe të lukthit. Prandaj, për veprimin e këtyre muskujve, nuk ka as dënim e as shpërblim. Nëse e di se ndonjë njeriu do ta bëjë një vepër të mirë, apo të keqe, a mund të ndikojë dituria e jote në atë se çfarë do të bëjë ai individ? Gjithashtu, nëse për shembull, e bënë një vepër të mirë dhe ndonjë person e shënon që ke bërë vepër të mir, a thotë atëherë ndonjë i mençur: “Ky shënim të ka detyruar që të bëshë vepër të mirë?”

Shënimi i atij personi nuk është asgjë tjetër, por vetëm shënimi i asaj se çfarë ka bërë. Kështu të shënuarit në Lewhi nuk është asgjë tjetër por vetëm shënim i asaj se çfarë ke për të bërë, sipas vullnetit tënd. Dhe nuk ekziston kurrfarë dallimi në mes të shënuarit të asaj çfarë ke për të bërë, para se të ndodhte kjo, dhe të shënuarit e asaj çfarë ke bërë, pasi që kjo tanimë ka ndodhur.

Dallimi ekzstion vetëm në mes njohurive të mëparshme të përgjithshme dhe gjithpërfshirëse të Allahut dhe të diturisë së kufizuar dhe mesatare të njeriut.
Mendo pak mbi profesorin me eksperiencë i cili e njeh gjendjen e nxënësve të vet. Nëse para provimit në doracakun e vet do t’i shënonte emrat e atyre që do të kalojnë apo do të bien në provim, a do të kishte pasur të drejtë nxënësi të vijë dhe t’i thonte atij: “Profesor, ju në doracakun tuaj keni shënuar se do të rëzohem në provim dhe unë rashë”. Në këtë profesori do të ishte përgjigjur: “Precizitetin tim të vlerësimit dhe njohjen e gjendjes së nxënësve mos e merr për shkak të flegmanetit dhe përtacisë tënde. Unë e kam ditur gjendjen tënde, prandaj e përcaktova rezultatin tënd. Por, kjo njohuri nuk ka mundur që të deklarojë të përgjigjesh në provim, por ti je përgjigjur me vetëdëshirë (me vullnetin tënd). Unë kam ditur se çfarë është gjendja e jote, andaj sakt e parapërcaktuar, kurse, dituria ime i paraprinte kohës së ngjarjeve”.

Dyshimtari, ndonjëherë do të pyesi: Nëse Allahu ka ditur që do të bëjë vepra të këqija, përse atëherë, nuk më ndaloi që t’i bëjë?”

Përgjigja është:

Sikur ky mburravec ta dinte të vërtetën mbi lutjen e vet, do të ishte zbrapsur nga kjo lutje dhe do ta kishte njohur absurditetin e propozimit të vet, të cilin e paraqiti para Krijuesit të vetë, të Urtit.
Ai i cili e paraqiti këtë pyetje dëshiron që Allahu, subhanehu we teala, ta lajmërojë mbi bërjen e të mirës dhe të keqës. Kjo do të thoshte që Allahu, subhanehu we teala, t’i uzurpojë karakteristikat më të rëndësishme të njeriut, e kjo është karakteristike e vullnetit me të cilin ai bën çfarë të dojë.
Po sikur Allahu, subhanehu we teala, ta detyronte njeriun që të bënte vepra të mira e t’i lë veprat e këqija, atëherë kjo do të thoshte: ndalim i vullnetit të zgjedhjes së lirë, çka njeriun do ta shndërronte në makinë e cila vepron pa vullnetin apo urdhërin e vet.
Allahu, subhanehu we teala, e ka shpërblyer njeriun duke i dhuruar lirinë e vullnetit apo urdhërin e vet. Allahu, subhanehu we teala, e di se çfarë do të bëjë krijesa, vewtëm Ai nuk dëshiron që të na dënojë mbi atë çfarë di për ne, por, Ai dëshiron që dënimi apo shprëblimi të jenë pas periudhës në të cilën do të vinte në shprehje veprimi, mbi çfarëdo që dëshmojnë: Toka, melaiket, kafshët, njerëzit dhe xhinnët, e njeriut nuk do t’i mbetej asnjë mënyrë që këtë ta mohojë. A mund të mohojë kafiri sot që i bën veprat e veta pa vullnet të lirë?!
A mundet kafiri që ta mohojë diturinë e Krijuesit mbi atë që ka krijuar?

“A nuk e di Ai që ka krijuar, kur dihet se Ai dëpërton në thellësi të sekreteve, i njeh hollësitë”. (El-Mulk, 14)

“Ai di për shikimin me cep të syve, e edhe për atë që e fshehin në zemra”. (El-Gafir, 19)

“Andaj, nëse bënë shprehjen (lutjen haptazi), Ai e di të fshehtën, madj edhe më shumë se kjo”. (TaHa, 7)

Çfarë na mbetet nëse kokëforti nuk nënshtrohet, pasi që i paraqitet e vërteta e qartë. Allahu, subhanehu we teala, i ka thënë Muhammedit, sal’allahu alejhi we selem:

“Është e vërtetë se ti nuk mund ta udhëzosh atë që do ti, por Allahu udhëzon kë të dojë dhe Ai është që di më së mirë për të udhëzuarit...” (El-Kassas, 56)

Ata do të lëshojnë pe duke thënë:

“Nëse Allahu udhëzon atë që do, përse na dënon pasi që na ka lënë në mashtrim?”

Sikur ata që kanë devijuar nga rruga e drejtë të kishin menduar mbi ajetet e Allahut, do ta kishin gjetur përgjigjen e saktë dhe të dukshme. Do të kishin ditur që askush nuk ka pushtet mbi Zotin e vet dhe që kjo do të thotë: Ai është Allahu, e bën atë çka Do Ai, e jo atë çka dëshiron dikush tjetër. Ai udhëzon në rrugë të drejtë atë cilin Ai dëshiron, e në mashtrim e lë kënd të do Ai. Por, Zoti ynë është i Drejti, i Urti dhe do ta udhëzojë vetëm atë i cili e bën atë me të cilin meriton Udhëzimin.

Allahu, subhanehu we teala, thotë:

“Kurse ata që e gjetën rrugën e drejtë, Ai atyre u shton edhe me udhëzimin në rrugën e drejtë...” (Muhammed, 17)

“E ata, të cilët luftuan për hir Tonë, Ne, me siguri do t’i orientojmë rrugës për te Ne,...” (El-Ankebut, 69)

Vullneti i Allahut është i drejtë dhe në mashtrim – humbje e lë vetëm atë i cili meriton që të mbetet në mashtrim – humbje.

“...E kur ata u shmangën (nga e vërteta), Allahu i largoi zemrat e tyre,...” (Es-Saff, 5)

[Gostivari_usa]

Ka prej tyre që ty të dëgjon (kur lexon Kur'anin). Po Ne kemi krijuar mbulesë mbi zemrat e tyre që të mos e kuptojnë atë dhe në veshët e tyre sajuam shurdhim, dhe edhe sikur t'i shohin të gjitha faktet, ata nuk besojnë, derisa kur vijnë te ti e të polemizojnë ata që mohuan thonë: “Nuk është tjetër ky (Kur'ani) vetëm se mit i hershëm.” (En'am: 25)[Quote/]

Ja do te pergjigjem edhe duke u bazuar ne kete ajet. Vetem se mos haro se ka shum vene ne Kuran ku Allahu thot qe njeri qe eshte i ndershem dhe kerkon te verteten , kerkon te besoj, Allahu zemrat e tyre i hap.
Dhe ne shum vende fol per njerezit qe edhe pse para vetes i kane te gjitha faktet per te besuar tek Allahu , tek Kurani , ata njerez perseri refuzojne te besojne tek Allahu.

Ky ajet , flet per grupin e dyte te njerezve te cilet e kane nda mendjen e tyre se keshtu do te besojme dhe pik!
Shum njerez sot besojne feja islame meson njerezit mesime te keqija, si vrasjen e te pafajshmeve (edhe pse vlera e jetes se nje personi te pafajshem ne asnje liber tjeter nuk sqarohet me mire se sa ne KURAN ne te cilin thuhet : Me vra nje njeri (jo 2, 3 , 5, 10 ose 100 e me shum por vetem 1 ) te pafajshem, eshte njelloj sikur me vra TERE NJEREZIMIN dhe nese shpeton nje njeri te pafajshem eshte njelloj sikur ke shpetuar tere njerezimin), opresionin e grave, mos respektimin e te drejtat grave etj etj , por harojne se te gjitha keto akuza jane fallso dhe se nuk kane baza.

Ne kete forum, jam deshmitar vete se sa shum fakte u jane dhene te tjereve , edhe ate jo fakte koti, por fakte te cilat llogjika e shendoshe kurr nuk i refuzon, por ja qe ketu edhe kjo ka ndodhur, llogjika e shendoshe refuzohet, dhe ne vend qe te perqafohet llogjika e shendoshe, njerez te ndryshem ketu kane zgjedhur qe te perqafojne llogjiken e prishur.

Bukuria e fese Islame, menyra se si Allahu ka formuar konceptin e besimit eshte se secilit grup i ka lejuar qe te zhvilloj botekuptimin e tyre sa i perket jetes, univerist, ekzistences, jetes dhe vdekjes dhe ne kete mes ka fut edhe Kuranin qe perfaqeson fene ISLAME, dhe mesazhi eshte se jeta eshte e shkurter dhe i ke te gjitha keto opcione , me mire mendo se cilin opcion e zgjedh, sepse vetem njeri nga keto opcione eshte i vertete, dhe ky opcion per ne muslimanet me padskutim eshte KURANI. Ne me vetedije, me deshiren me te madhe zgjedhim qe te jetojme jeten tone ne baze te ligjeve qe vijne nga KURANI!!!

Tani shum njerez edhe pse i kane keto fakte para vetes perseri nuk besojne andaj pjesa e dyte e atij ajeti flet tamam per kete ceshtje dhe sqaron pse Allahu u ka vu perde ne sy , jo sepse behete fjale per zgjidhje te Allahut, por behet fjale per zgjidhjen te cilen ata vec e kane zgjedhur, dhe zgjidhja e tyre eshte e thjeshte (lexo pjesen e dyte te ajetit ose lexo ne vijim) "....edhe sikur t'i shohin të gjitha faktet, ata nuk besojnë...."

Pra Kronike, sic e shikon nuk eshte Allahu ai qe ka vu perde mbi to, po jane ata vete sepse nga mendje madhesia refuzojne cdo fakt, andaj eshte e kote me u marre me ato njerez, nuk do te ndryshojne kurre.


GV_USA

[Dritë]

mmm,masi Allahu po vika perde edhe po ma mbulojka zemren teme kur un po lexojsha Kur`an at'here asht faji i tina pse un nuk muj me kuptu pasi qe ai po ve perde ne syrin tim e po mbulon zemren time,edhe per te kqijat qe po i bej ai po i dika at`her pse spom ndalon edhe pse nuk po i udhzon Ai te gjithe njerzit drejt tij e ti shpetoje nga ferri paska pushtet te madh a?

Kronike, kur te lexojsh Kur'anin bere me sinqeritet dhe lutju Zotit qe te te udhezoj ne rrugen e vertete.

Meqe te duken te pakuptimte vargjet Kuranore athere lexo keta vargje nga Bibla.
Me duket se ju krishteret as Biblen nuk e keni lexuar si duhet.

9
Pastaj ai u tha atyre: ``Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!``.
10
Tani kur ishte vetëm, ata që i rrinin përreth bashkë me të dymbëdhjetët e pyetën për shëmbëlltyrën.
11
Dhe ai u tha atyre: ``Juve u është dhënë të njihni misterin e mbretërisë së Perëndisë; kurse atyre që janë përjashta të gjitha këto jepen me shëmbëlltyra,
12
që: "Duke parë, të shohin, por të mos vën re; edhe duke dëgjuar, të dëgjojnë, por të mos kuptojnë, se mos pendohen dhe mëkatet u falen"``.
13
Pastaj u tha atyre: ``Nuk e kuptoni këtë shëmbëlltyrë? Po atëhere si do t`i kuptoni të gjitha shëmbëlltyrat e tjera?
14
Mbjellësi mbjell fjalën.
15
Ata gjatë rrugës janë ata në të cilët mbillet fjala; por pasi e kanë dëgjuar atë, vjen menjëherë Satanai dhe ua heq fjalën e mbjellë në zemrat e tyre (Marku, Kap.4)


10
Dhe ai tha: ``Juve ju është dhënë të njihni misteret e mbretërisë së Perëndisë; por të tjerëve me anë të shëmbëlltyrave, që ata, duke shikuar të mos shohin dhe, duke dëgjuar të mos kuptojnë.
11
Ky është kuptimi i shëmbëlltyrës: fara është fjala e Perëndisë.
12
Ata përgjatë rrugës janë ata që e dëgjojnë fjalën; por pastaj vjen djalli dhe ua merr fjalën nga zemra e tyre, që ata të mos besojnë dhe të mos shpëtojnë. (Luka Kap.8)



Gjithe te mirat Kronike dhe All-llahu te udhezofte!

[fisniku-student]

Të kuptosh Kuranin: Disa kushte fillestare

Për të kuptuar Kuranin ekzistojnë disa kushte fillestare.


Autor: Amin Ahsan ISLAHI

Pastërtia dhe abdesi janë kushtet fillestare të namazit. Ne mund ta marrim shpërblimin e vërtetë vetëm nëse i plotësojmë këto kushte para faljes së namazit. Në mënyrë të ngjashme dhe për të kuptuar Kuranin ekzistojnë disa kushte fillestare. Ne mund të arrijmë ta kuptojmë atë, vetëm pasi t'i kemi përmbushur këto kushte. Më poshtë do të mundohemi t'i shpjegojmë ato.




1. Pastërtia e qëllimit

Pastërtia e qëllimit është kushti kryesor. Kjo do të thotë që duhet ta lexojmë Kuranin vetëm që të marrim udhëzim prej tij dhe jo për ndonjë qëllim tjetër. Nëse dikush ka në mendje ndonjë qëllim tjetër, ai jo vetëm që nuk do t'i marrë të mirat e Kuranit, por do të largohet prej tij më shumë se më parë. Nëse ai e studion Kuranin, në mënyrë që të bëhet interpretues i tij dhe kështu të fitojë famë dhe të plotësojë interesat e tij të kësaj bote, ai mund ta arrijë këtë qëllim, por nuk do të arrijë kurrë ta kuptojë vërtet Kuranin. Gjithashtu nëse dikush e lexon Kuranin për të nxjerrë disa argumente për nocionet e tij të formuara më parë, ai mund të arrijë të marrë disa dëshmi të shtrembëruara, por nuk mund të arrijë ta kuptojë Kuranin.

I Plotfuqishmi e shpalli Kuranin si libër udhëzimi dhe në të njëjtën kohë e kultivoi dëshirën për udhëzim në çdo shpirt. Nëse një njeri e lexon Kuranin prej kësaj dëshire, ai i merr dobitë sipas përpjekjes që ka bërë dhe sipas ndihmës që mori nga Allahu për ta kuptuar Kuranin. Dhe nëse ai ka si qëllim ta përdorë Kuranin për ndonjë motiv tjetër, në parim ai do të marrë atë që po kërkon. Si rezultat i kësaj karakteristike të Kuranit, i Plotfuqishmi e përcakton atë në këtë mënyrë: "Ai me të humb shumë, e po me të udhëzon në rrugën e drejtë shumë…" (2:26)


Dhe pasi e përshkruan këtë parim ai deklaron qartë: "… por me përjashtim të atyre që janë jashtë rrugës, Ai me të nuk humb tjetër". (2:26)

Kjo do të thotë se Zoti humb vetëm ata njerëz, të cilët nga vullneti i tyre i lirë, devijojnë nga rruga e drejtë.

Nëse dikush adhuron idhujt madje edhe në Qabe, atëherë ai nuk meriton të njihet me sekretin e Teuhidit. Nëse dikush është i interesuar të mbledhë gjemba edhe nga lulet, atëherë ai nuk meriton të bekohet me aromën e luleve. Nëse dikush, për shkak të natyrës së tij të prishur, e konsideron kurimin si sëmundje, atëherë ai nuk meriton shëndet; por ai meriton të sëmuret më shumë. Këtë thekson ajeti i mëposhtëm: "Të tillët janë që e ndërruan të vërtetën (besimin) me të pavërtetën (mosbesimin), pra tregtia e tyre nuk pati fitim dhe ata nuk qenë të vetëdijshëm (në punën e tyre)". (2:16)




2. Epërsia e Kuranit

Kushti i dytë për ta kuptuar Kuranin është se duhet të pranohet si fjalë të lartë, para se të duam ta kuptojmë. Nëse dikush nuk e ka idenë për vlerësimin e lartë dhe rëndësinë e Kuranit, ai nuk do të punojë aq sa duhet për të kapur thesarin sublim të urtësisë. Dikujt, kjo mund t'i duket absurde: që të kesh një mendim kaq pozitiv para se të fillosh ta studiosh atë. Por unë mendoj se nëse ke një shikim paraprak pozitiv për Kuranin, para se ta lexosh atë, nuk është aspak absurditet. Në fakt, është një qëndrim i arsyeshëm dhe logjik. Në fund të fundit, Kurani ka një histori të mrekullueshme prapa tij. Ndikimi i saj ka qenë i lavdishëm. Mrekullia që ka treguar në ndryshimin e mendjeve dhe ideologjive njerëzore është e pakrahasueshme. Veç kësaj, miliona njerëz në botë, jo vetëm që e pranojnë atë si Libër, por e konsiderojnë si një Libër Hyjnor.

Ata e pranojnë atë si një fjalë të paimitueshme, dhe nuk ka libër të barabartë me të, qoftë nga njeriu qoftë nga xhinët dhe ata nuk do të jenë asnjëherë të aftë të krijojnë një libër të ngjashëm. Një Libër, për të cilin ka dëshmi të lavdishme nga e kaluara dhe e tashmja, dhe që vlerësohet shumë nga njerëzit, pa dyshim që ka shumë rëndësi të veçantë dhe ne mund ta kuptojmë atë siç duhet, nëse kemi parasysh madhështinë dhe rëndësinë e tij. Nëse dikush nuk ka asnjë ide për rëndësinë e Librit, është e pamundur që ai të mendojë për të aq thellë sa nevojitet. Nëse dihet se një pjesë e caktuar toke përmban flori dhe një pjesë e madhe e floririt është nxjerrë prej tij më parë, atëherë pritet me të drejtë që nga gërmimi i mëtejshëm të nxirret përsëri flori. Dhe çfarëdolloj burimesh që shpenzohen për të përfituar nga një copë e tillë toke, ato ekuilibrohen nga dobia e saj. Por nëse një minierë konsiderohet vetëm si pirg dheu, që do të thotë se nëse gërmohet, mund të gjenden kryesisht vetëm qymyr dhe gurë gëlqerorë, atëherë mund të ketë dy përfundime: ose askush nuk do të dëshirojë të humbasë kohë duke gërmuar, ose nëse dikush bën diçka, varet vetëm tek dobitë që ai pret.

Ky paralajmërim është ndier, sepse ka shumë keqkuptime për Kuranin mes njerëzve, në praninë e të cilëve përpjekjet dhe shkalla e qëndrimit që libri meriton në të vërtetë, nuk mund të arrihen. Këto keqkuptime janë të pranishme tek besimtarët dhe mohuesit e Kuranit. Mohuesit e pranojnë se ky libër solli disa ndryshime gjatë një periudhe kohore. Por tani, sipas mendimit të tyre, ajo kohë ka kaluar. Libri, thonë ata, mund të ketë qenë i dobishëm për beduinët arabë, për të zgjidhur problemet e tyre të thjeshta, por nuk është aq i dobishëm, që të trajtojë çështjet e ndërlikuara të ditëve të sotme.

Nga ana tjetër, besimtarët e tij e konsiderojnë atë si një kod doktrinar, që shpjegon të lejuarën dhe të palejuarën dhe sipas përpilimit të ndarë të urdhrave të jurisprudencës, nëse mbetet ndonjë rëndësi e Librit, është vetëm nga këndvështrimi i bekimit. Disa prej tyre e konsiderojnë vetëm si një koleksion këshillash. Për shumë njerëz është një mjet për ta transferuar shpërblimin e leximit të tij tek të dashurit e tyre që janë larguar dhe për të zbutur agoninë e vdekjes. Shumë njerëz e përdorin si një ekzorcizëm për të larguar fatkeqësitë dhe mjerimin. Ashtu si të krishterët e mbajnë Ungjillin në xhepin nga ana e zemrës, myslimanët po mbajnë një qëndrim të ngjashëm. Këta myslimanë që kanë keqkuptime të tilla për të, nuk mund të përfitojnë prej dobive të vërteta të tij, për të cilat në fakt është shpallur. Ata janë po aq naivë sa një person, të cilit i është dhënë një top që të shkatërrojë një fortesë të armikut, por ai e konsideron atë si një makinë për të vrarë mushkonjat dhe fillon të vrasë mushkonjat me të.


>>>

[fisniku-student]

>>>

3. Vendos të jetosh në përputhje me Kuranin

Për të përfituar me të vërtetë nga Kurani, kushti i tretë më i rëndësishëm është të vendosësh të transformosh veten sipas urdhrave të Kuranit. Kur dikush e lexon librin me kujdes, ndjen se ajo që ai kërkon nga një njeri është krejt ndryshe nga dëshirat dhe nevojat e tij. Ai e kupton se jo vetëm që idealet dhe mendimet e tij janë të ndryshme nga ato të Kuranit, por edhe çështjet dhe punët e tij sociale i tejkalojnë kufijtë që janë vendosur nga Kurani. Ai zbulon se nuk vepron sipas Kuranit. Pasi e kupton këtë ndryshim, një kërkues i vendosur dhe entuziast për të vërtetën, vendos se në çdo lloj situate do të veprojë sipas kërkesave të Kuranit. Duke sakrifikuar gjithçka dhe duke duruar vështirësi të ndryshme dhe duke kapërcyer çdo pengesë që bllokon rrugën e tij, ai përpiqet të veprojë sipas jetës së përshkruar nga Kurani. Por ai person që nuk ka vullnet dhe fuqi, nuk është asnjëherë i aftë të mbushë humnerën e thellë ndërmjet tij dhe Kuranit. Ai ndjen se nëse përpiqet të ndryshojë parimet dhe idealët e tij sipas Kuranit do të pësojë një ndryshim të pamasë mendor. Ai mendon se nëse ndryshon sjelljen sipas Kuranit, do t'i duhet të izolohet nga shoqëria. Ai ka frikë se nëse zbaton objektivat e vendosura nga Kurani, nuk do t'i duhet të braktisë vetëm interesat dhe kënaqësitë e tij të kësaj bote, por madje do t'i duhet të durojë vështirësi të rënda si dënimin me burg, apo edhe të ekzekutimin për shkak të besimit të tij. Ai ka frikë se nëse i shqyrton mjetet e tij financiare sipas kriterit të Kuranit për të lejuarën dhe të palejuarën, atij do t'i duhet të heqë dorë nga luksi dhe rehatia e jetës që bën, por madje dhe mund të përfundojë duke u shqetësuar për ndihmën e tij minimale.

Jo të gjithë janë të aftë ta përballojnë një jetë të tillë të trazuar; vetëm ata që kanë karakter të lartë moral dhe vendosmëri të fortë mund të përballen me këto vështirësi. Ka disa njerëz të pakujdesshëm që gjithmonë ndjekin dëshirat e tyre seksuale, edhe pse ata mund të thonë me modesti se rruga kuranore është rruga e vetme e saktë, por në të njëjtën kohë, është e vështirë të ndiqet. Por ka edhe hipokritë, të cilët kanë dëshirë ta paraqesin frikën e tyre si ambicie dhe hipokrizinë si besim dhe gjithmonë përpiqen ta shuajnë këtë pasion me mënyra të ndryshme. Disa njerëz e bëjnë të palejuarën të lejuar dhe të paligjshmen të ligjshme me pretekstin se janë pa përkrahje dhe detyrohen ta bëjnë këtë për shkak të rrethanave të pafavorshme. Disa e mbulojnë të vërtetën me gënjeshtër me ndihmën e interpretimeve çorientuese dhe të shtrembëruara. Disa përpiqen të shtrembërojnë kuptimet e Librit të Shenjtë, siç bënë hebrenjtë me Tevratin. Disa mundohen të gjejnë rrugën e mesme ndërmjet besimit dhe mosbesimit, domethënë ata ndjekin vetëm atë pjesë të Kuranit që është në përputhje me dëshirat e tyre dhe injorojnë ato pjesë që janë kundër dëshirave të tyre.

Të gjitha këto mënyra janë mashtrime të shejtanit dhe nëse praktikohet secila prej tyre, do ta çojë njeriun në humbje. Rruga e vetme drejt shpëtimit është që njeriu të veprojë sipas urdhrave të Kuranit duke sakrifikuar gjithçka që nevojitet në këtë drejtim. Kjo vendosmëri vihet në provë nga Zoti për një periudhë kohe. Nëse njeriu arrin ta kalojë këtë sprovë, atë e pret një përfundim i mirë. Nëse mbyllet një derë për të, Zoti do t'i hapë një derë tjetër. Nëse një shoqëri e përjashton atë, një shoqëri tjetër do ta mirëpresë. Nëse një vend refuzon ta strehojë atë, një tjetër do ta presë krahëhapur. Kësaj të vërtete i referohet ajeti i mëposhtëm: "E ata, të cilët luftuan për hir Tonë, Ne me siguri do t'i orientojmë rrugës për te Ne, e nuk ka dyshim se Allahu është në krahun e bamirësve". (29:69)


4. Reflektimi

Reflektimi në lidhje me Librin hynor është kushti i katërt më i rëndësishëm për të përfituar nga Kurani, i cili vetë e përmend vazhdimisht: "A nuk e studiojnë me vëmendje Kur'anin? Por jo, ata janë zemra që kanë drynat e vet!" (47:24)

Shokët e profetit (a.s.) ishin marrësit kryesorë të Kuranit. Ata mendonin për Kuranin dhe më të dalluarit prej tyre në leximin e Kuranit, ishin ata që mendonin më tepër për Kuranin. Ata formuan grupe për të studiuar Kuranin ku njohësit e mirë mblidheshin bashkë për ta studiuar Kuranin. Këto grupe ishin një çështje e rëndësishme për profetin (a.s.). Edhe kalifët pas tij, veçanërisht Umeri, ishin të interesuar për këta grupe.

Leximi i Kuranin pa e kuptuar atë, vetëm për të fituar të mirat e tij, nuk ishte mënyra e ndjekur nga shokët e profetit (a.s.). Ky stil i leximit të Kuranit u shfaq shumë më vonë kur njerëzit filluan ta konsideronin Kuranin thjesht si një libër të mirë dhe jo si një dokument të udhëzimit të vërtetë. Si rrjedhim, Kurani filloi të përdorej për të zbutur agoninë e vdekjes dhe për ta transferuar shpërblimin tek i vdekuri. Në vend që të përdorej për t'u udhëzuar gjatë peripecive të jetës, ai u bë më shumë si hajmali. Njerëzit filluan ta përdorin si një ekzorcizëm për t'i mbrojtur ata që të përmbushin qëllimet e tyre satanike.

Kurani është ndoshta libri i vetëm në botë, që thekson kaq shumë faktin se mund të jetë shumë dobiprurës nëse mendohet për atë që është shkruar në libër. Gjithashtu është një fakt i pamohueshëm se Kurani është libri i vetëm që lexohet gjithmonë me sy mbyllur. Njerëzit lexojnë dhe gjërat më të vogla me vëmendje dhe përqendrim në mënyrë që t'i kuptojnë ato, por ata e trajtojnë Kuranin në mënyrë tjetër. Kur ata fillojnë ta lexojnë atë, ata e mbyllin mendjen e tyre që gjithçka të depërtojë në mendjen e tyre.

5. Mbështetja tek Zoti

Në mënyrë që të përfitojmë me të vërtetë nga Kurani, kushti i pestë është nëse nuk arrin të kuptosh ndonjë fjalë apo ajet, t'i lutesh Zotit të të drejtojë. Të qenët kritik ndaj Kuranit kur ke vështirësi gjatë leximit të tij është qëndrim i pavend. Mënyra e duhur gjatë situatave të tilla është t'i lutemi Allahut që të na ndihmojë dhe të jemi të qëndrueshëm në zbatimin e Kuranit. Nëse dikush mban mend përmendësh pjesë të këtij mesazhi hyjnor, duhet t'i thotë ato ngadalë dhe gradualisht gjatë namazit të natës. Me vullnetin e Zotit, vështirësitë e tij do të lehtësohen dhe ai do të bekohet me shkëlqimin e urtësisë kuranore. Në këto raste lutja e mëposhtme është shumë e vlefshme:

O Zot! Unë jam robi yt, djali i robit Tënd, djali i shërbëtores Tënde. Unë jam nën urdhrin Tënd. Për mua gjykimi yt është i drejtë. Duke u mbështetur në të gjitha emrat e Tu që të përkasin vetëm Ty, me të cilët e ke quajtur veten në librin Tënd, ose që ua ke mësuar krijesave të Tua, të lutem ta bësh Kuranin pranverë të zemrës time, dritën e shpirtit tim, një qetësim për hidhërimin tim dhe kurim për shqetësimin dhe dhimbjen time.

[fegi]

http://www.google.com/url?sa=t&sourc...cOD10jJmJsC0tA

[fisniku-student]