Benedikti XVI viziton Turqinë

[NoName]

Shumë shpejt Papa Benedikti XVI do të shkojë në Turqi nga 28 nëntori deri më 1 dhjetor



Mungojnë vetëm disa ditënga shtegtimi apostolik i Papës në Turqi. Është shtegtimi i tij i pestë apostolik ndërkombëtar. Tri janë përmasat kryesore të kësaj vizite, siç shkruan në paraqitjen e Mesharit kryeipeshkvi Piero Marini, mjeshtri i kremtimeve liturgjike papnore: përmasa baritore, dmth takimi i Papës me grigjën e vogël katolike për ta përforcuar në fe, në një çast kur vërehen forma të reja intolerance fetare; përmasa ekumenike, dmth përqafimi me Patrikun e Kostantinopojës, Bartoleomeun I për të ripohuar përparësinë që ka ekumenizmi për këtë papni e, së fundi, përmasa ndërfetare nën shenjën e dialogut, për kapërcimin e kundërvënieve që janë vërejtur në shekuj ndërmjet hebrenjve, të krishterëve e myslimanëve.

[NoName]

Atë Lombardi: pushtimi i Shën Sofisë kundër shtegtimit të Papës në Turqi
“nuk e vë në diskutim atmosferën e vizitës, që besojmë se do të zhvillohet qetësisht”




’Një episod me përmasa të kufizuara, por që nuk duhet nënvleftësuar’. Kështu e komenton drejtori i Sallës vatikanase të Shtypit, atë Federiko Lombardi përpjekjen që u bë në Stamboll për të pushtuar ish-bazilikën e Shën Sofisë (më 23.11.2006), më vonë të kthyer në xhami e sot në muze, nga ana e dhjetra manifestuesëve, kundërshtarë të vizitës së Papës në Turqi, që do të fillojë pas pesë ditësh. Policia ka ndaluar 39 vetë, të cilët u deklaruan si anëtarë të lëvizjes rinore nacionaliste. Atë Lombardi nënvizon se ‘këto fakte nuk ngjallin shqetësime të veçanta, ndonëse krijojnë pakënaqësi” dhe ripohoi besimin në mikpritjen e siguruar nga autoritetet turke. Ndërkaq bashkësia e vogël e krishterë në Turqi, rreth 130 mijë vetë në gjirin e një popullsie prej 70 milion banorësh, 99% e të cilëve janë myslimanë, pret me padurim mbërritjen e Papës. Janë burra e gra, që vijonë ta dëshmojnë me guxim Ungjillin, në një tokë që gjatë 2000 vjet historie i ka dhuruar shenjtorë të shumtë Kishës.

[NoName]

Vizita e Papës në Turqi e blinduar

Flet kardinali Roberto Tucci

(24.11.06)

Pati jehonë të madhe intervista e kryeministrit turk Erdogan, dhënë emisionit “Porta a Porta” në kanalin e parë të radiotelevizionit italian. Pavarësisht se nuk do ta takojë Papën Benedikti XVI, gjatë vizitës së javës së ardhshme në Turqi, Erdogan i uroi atij mirëseardhjen, duke kërkuar respektimin e plotë të identitetit fetar të popullit turk.

Edhe Nunci Apostolik në Turqi, megjithë sulmin kundër kishës së Shën Sofisë në Stamboll nga ekstremistë islamikë, nënvizon në një intervistë për agjensinë italiane të lajmeve ANSA, se qeveria dhe presidenca turke e vlerësojnë shumë vendimin e Atit të Shenjtë për të shkuar në Turqi, siç dihet nga data 28 deri më 30 nëntor.

“Një vizitë që bën pjesë në vargun e vizitave të mëparshme: ajo e papës Pali VI në vitin 1967 dhe ajo e Gjon Palit II në vitin 1979 – nënvizon Nunci – e që ka si mision kryesor dialogun, si atë ekumenik, ashtu edhe atë ndërfetar. Turqia, tokë ndërmjet dy botëve, mund të jetë tharmi i këtij dialogu”.

Duke parashikuar se do të zhvillohen protesta nga partitë radikale kundër vizitës së Papës Benedikti XVI, kreu i policisë turke siguroi se do të merren të gjitha masat për të garantuar zhvillimin e qetë të programit papnor. Kështu mendon edhe kardinali Robert Tuçi, për vite me radhë organizator i udhëtimeve papnore, i cili në vitin 1979, si drejtor i atëhershëm i Radio Vatikanit, shoqëroi Papën Gjon Pali II në Turqi:

Duhet të kemi parasysh se vendi është nën mbrojtjen e ushtarakëve dhe Evropa nuk duhet të harrojë se ushtarakët vazhdojnë të ushtrojnë një ndikim të madh në vend. Ajo që harrojmë është se ushtarakët janë garantë të laicitetit të shtetit dhe një kështjellë e domosdoshme në kushtet aktuale të Lindjes së Mesme, kundër përhapjes së fondamentalizmit islamik. Turqia pra, është një vend ku siguria do të garantohet në maksimum. Edhe vizita e Gjon Palit II qe me të vërtetë e blinduar e gjithçka shkoi si duhej të shkonte. Programi ishte gati identik me atë të Benediktit XVI.

[NoName]

Pasnesër fillon shtegtimi i Benediktit XVI në Turqi

(26.11.2006)

Është shtegtimi i pestë apostolik ndërkombëtar i Benediktit XVI. Tri janë përmasat kryesore të kësaj vizite, siç shkruan në paraqitjen e Mesharit kryeipeshkvi Piero Marini, mjeshtër i kremtimeve liturgjike papnore: përmasa baritore, dmth takimi i Papës me grigjën e vogël katolike për ta përforcuar në fe, në një çast kur vërehen forma të reja intolerance fetare; përmasa ekumenike, dmth përqafimi me Patrikun e Kostantinopojës, Bartoleomeun I për të ripohuar përparësinë që ka ekumenizmi për këtë papni e, së fundi, përmasa ndërfetare nën shenjën e dialogut, për kapërcimin e kundërvënieve që janë vërejtur në shekuj ndërmjet hebrenjve, të krishterëve e myslimanëve.

Imzot Marini kujton se nga këto troje filloi shtegtimi i madh i fesë: Abrahami la Harranin, një fshat në Turqinë e sotme, duke i besuar plotësisht premtimeve të Zotit e u nis, pa e ditur se ku po shkonte. Por duhet kujtuar edhe se Azia e vogël, që përkon pak a shumë me Turqinë e sotme, qe edhe toka e parë e misionit për bashkësinë e krishterë. I nisur nga Jeruzalemi, Shën Barnaba shkoi në Tars në Cilici, duke marrë me vete Shën Palin, për të formuar, në Antioki, Kishën e parë të kësaj zone: këtu nxënësit e Krishtit u quajtën për herë të parë të krishterë. Shën Pali është ungjillëzuesi i madh i këtyre trojeve. Por lajmin e gëzueshëm të Ungjillit në këto vise e sollën edhe Shën Pjetri, Shën Andreu e Shën Gjoni. Sipas traditës, Virgjëra Mari i kaloi ditët e fundit të jetës në Efez, pranë Shën Gjonit, e pikërisht prej këtu u ngjit në qiell.

Veprat e Apostujve, Letra e Parë e Shën Pjetrit, Letrat e Shën Palit drejtuar Efezianëve, Kolosianëve, Galatëve e Timoteut si dhe letra drejtuar shtatë kishave të Azisë në Apokalipsin e Shën Gjonit, përshkruajnë jetën e vështirë të këtyre bashkësive të krishtera jashtë Tokës Shenjte: atyre u duhet të mbijetojnë në mes të kulteve pagane, persekutimeve të rënda dhe herezive, që nisin të duken që në lindjen e Kishës. Të gjithë ata që duan të jetojnë plotësisht në Krishtin Jezus, do të persekutohen – i shkruan Shën Pali Timoteut që jeton në Efez – por ti – vijon Apostulli - mbahu e kumtoje fjalën në çaste të përshtatshme e të papërshtatshme. Shën Pali përdor shpesh një term: “parresia”, që do të thotë të flasësh me guximin e bijve të Zotit, t’ia thuash ndër sy të vërtetën të afërmit, sepse edhe në se ty të lidhin me zinxhirë, fjalën e Zotit nuk mund ta mbërthejnë kurrë ndër pranga.

Shën Pali nuk ka më frikë, që kur Jezusi ia revolucionarizoi jetën në rrugën e Damaskut. “U kryqëzova me Krishtin – shkuan ai - e nuk jam më unë që jetoj, por Krishti që jeton në mua”. Edhe Shën Pjetri u jep zemër besimtarëve të këtyre trojeve, të tronditur nga persekutimet, shpifjet, talljet, padrejtësitë. I nxit të jetojnë si njerëz të lirë e të sillen në mënyrë shembullore përballë paganëve, pa ua kthyer të keqen me të keqe, të gatshëm për t’iu përgjigjur çdo njeriu që do të kërkonte prej tyre arsyen e shpresës që i mbushte plot me gëzim në këto rrethana të padurueshme.

Përballë persekutimeve, Shën Gjoni i ftonte bashkësitë e Azisë ta mundin urrejtjen me dashuri, sepse ‘Zoti është Dashuri’.

Ndërkaq, që në agimet e krishterimit, shtoheshin mësuesët e rremë që përhapnin herezitë e para. Shën Pali u shkruante Kolosianëve dhe Efezianëve, të ruheshin, të mos gënjeheshin e të mos shkonin nga fryn era e doktrinave të gabuara, që nuk kishin të bënin me Krishtin. Përballë persekutimeve dhe herezive, Shën Gjoni inkurajonte bashkësitë e krishtera të këtyre trojeve e u jepte zemër me fjalët e vetë Krishtit: “Edhe pse nuk je i fortë, ti i besove fjalës sime e nuk e mohove emrin tim. Do të vij shpejt. Fitimtarin do ta vë si shtyllë në tempullin e Zotit tim e nuk do të dalë kurrë më prej aty”.

Po rikujtojmë shkurtimisht programin e shtegtimit të Atit të Shenjtë:

Papa do të niset më 28 nëntor, në orën 9-të nga aeroporti romak i Fiumiçinos, për të arritur në orën 13. 00 në aeroportin ndërkombëtar Esemboga të Ankarasë. Etapa e parë – vizita në muzeun e Ataturkut, ceremonia e mirëseardhjes, vizita tek presidenti i Republikës dhe takimi me zevendës-kryeministrin e me kryetarin për çështjet fetare, në selinë e këtij të fundit, ku Papa do të mbajë një fjalim. Gjithnjë në Ankara, në nunciaturën apostolike, Benedikti XVI do të takohet me Trupin diplomatik.

Paraditen e 29 nëntorit Ati i Shenjtë do të niset për në Smirnë: që këtu do të shkojë në Efez, ku do të kremtojë Meshën shenjte.

Pasdite do të riniset për në Stamboll, ku do të mbahet vizita e lutjes në Kishën patriarkale të Shën Gjergjit si dhe takimi privat me Patrikun ekumenik të Kostantinopojës, Bartolomeun I.

Paraditen e së enjtes, 30 nëntor, në Stamboll, Papa do të marrë pjesë në Liturgjinë Hyjnore në Kishën patriarkale të Shën Gjergjit: këtu do të mbahet ceremonia e nënshkrimit të një Deklarate të përbashkët. Benedikti XVI do të drekojë me Bartolomeun I pranë patriarkanës. Pasdite do të vizitojë muzeun e Shën Sofisë; më pas do të shkojë për një vizitë lutjeje në katedralen armene apostolike, ku do të takohet me Patrikun Mesrob II. Pranë përfaqësisë papnore, Ati i Shenjtë do të takohet me Metropolitin siro-ortodoks dhe me Rabinin e madh të Turqisë. Në mbrëmje-takimi dhe darka me anëtarët e Konferencës Ipeshkvnore Katolike të Turqisë. Paraditen e së premtes, 1 dhjetor, gjithnjë në Stamboll, Papa do të kremtojë Meshën në katedralen e Shpirtit Shenjt, për të shkuar më pas në aeroport, prej nga do të niset në orën 13. 15 për të arritur në aeroportin romak të Çampinos në orën 14. 45.

[NoName]

Vizita e Papes Benediktit XVI ne Turqi ka per qellim kryesor dimensionin ekumenik me Patrikun e Konstantinopojes Bartolomeu I.

After the conclusion of the funeral mass of Pope John Paul II, the Dean of the College of Cardinals, Joseph Ratzinger, who was later elected as successor Pope to the Throne of Rome as Benedict XVI, talks with the Ecumenical Patriarch and thanks him for his presence at the funeral ceremony. (8 April 2005)

http://www.ec-patr.org/afieroma/visi...lang=en&id=008



A delegation of the Italian Parliament honoured Ecumenical Patriarch Bartholomew in Istanbul. Carlo Giovanardi, Minister attached to the Prime Minister, offered to the Patriarch a honourary plaque by the Italian Parliament. The intra-parliamentary delegation was composed of G. Selva, President of the Commission for External Affairs of the Italian Parliament, G. Bianco, Member of the European Parliament and 42 Members of Parliament with their assistants. They were accompanied by Auxiliary Bishop of Rome Rino Fisichella, Dean of the Lateranum University. (26 September 2005)




The Feast Day of the Throne of the Ecumenical Patriarchate was celebrated with a Divine Liturgy at the Patriarchal Church of St George in the Phanar. Ecumenical Patriarch Bartholomew officiated, in the presence of a delegation, from the Church of Rome presided by Cardinal Walter Kasper, President of the Pontifical Council for the promotion of Christian Unity. Also present were Patriarch Mesrob of the Armenians in Turkey, other officials and many faithful. The Patriarch and the Cardinal exchanged addresses. The Roman Catholic Cardinal handed, to the Patriarch a letter from Pope Benedict XVI. The Government of Greece was represented by the Deputy Minister of Foreign Affairs P. Skandalakis. (30 November 2005)

[NoName]

http://www.patriarchate.org/

[NoName]

UDHETIMI APOSTOLIK I ATIT SHENJT BENEDIKTI XVI NE TURQI
(28 NENTOR - 1 DHJETOR 2006) - STATISTIKA


STATISTIKAT E KISHES KATOLIKE NE TURQI ME 31 DHJETOR 2005 (NEN KUJDESIN E ZYRES QENDRORE PER STATISTIKA TE KISHES)

Disa te dhena statistikore te gjendjes se Kishes Katolike ne Turqi me 31 dhjetor 2005:


○ 1 - Popullsia dhe struktura kishtare

Popullsia (ne mijera)
72.070

Katolik (ne mijera)
32

Katolik per 100 banore
0,04

Dioqezat
7

Famullite
47

Qendrat e tjera pastorale
8

Katolik per nje qender pastorale
582


○ 2 - Personat e impenjuar neper aktivitetet e apostolatit

Ipeshkvinj (Situata me 1.11.2006)
6

Prifta dioqezan
13

Prifta rregulltar
55

Numri total i priftave
68

Diakona permanent
4

Rregulltar laik
12

Murgesha
86

Persona laik te Instituteve Shekullor
1

Misionar laik
7

Katekista
28


○ 3 - Tregues te Qendrave pastorale

Katolik per nje meshtar
489

Katolik per nje qender pastorale
151

Meshtar per nje qender pastorale
1,24

Meshtar per 100 persona te impenjuar neper aktivitete pastorale
33,8


○ 4 - Thirrjet meshtarake

Kandidat ne Seminarin e Lart
5

Seminarist per 100.000 banore
0,01

Seminarista per 100.000 katolik
15,74

Semintarista per 100 meshtar
7,35


○ 5 - Qendrat edukative te udhehequra nga persona kishtar ose rregulltar

Shkollat:

Qerdhe
12

Tetevjeçare
10


Nxenesit:

Qerdhe
712

Tetevjeçare
4124


6 - Qendra bamiresie te udhehequra nga persona kishtar apo rregulltar

Spitale
4

Ambulanca
5

Shtepi per pleq, invalid dhe femije
5

Qendra sociale per edukim
3


Burimi: Zyra per Informim e Selise Shenjte

[NoName]

Benedikti XVI në Engjëllin e Tënzot shpreh nderim e miqësi për popullin turk

- Reflektimin shpirtëror ia kushton solemnitetit të Krishtit Mbret -

(27.11.2006)

Dje, në lutjen e Engjëllit të Tënzot Benedikti XVI foli kryesisht për shtegtimin e tij Apostolik në Turqi, ku do të niset nesër. Papa ia besoj këtë shtegtim mbrojtjes së paraardhësve të tij, në ditën kur liturgjia – me solemnitetin e fundit të kohës gjatë vitit kishtar, kushtuar Krishtit Mbret, reflekton për ardhjen e Jezusit në mbarimin e kohëve, ndërsa përgatitet për të kremtuar ardhjen e parë: Krishtlindjen. Rruga për të arritur në Mbretërinë e Zotit – tha Benedikti XVI - bazohet mbi lirinë e njeriut për ta mirëpritur të vërtetën dhe dashurinë e Krishtit, pa kërkuar rrugë të shkurtëra.

Por të kthehemi tek shtegtimi i afërt apostolik i Papës:
“Pas pak orësh, e pikërisht më 28 nëntor, në orën 13. 00 me orën vendase, avioni papnor, sipas programit, do të prekë tokën turke në aeroportin e Ankarasë prandaj, si zakonisht në rrethana të tilla, Benedikti XVI i bëri thirrje Kishës për lutje e afërsi shpirtërore në këtë etapë të rëndësishme të papnisë së tij: etapë kishtare, ekumenike e ndërfetare.

“Që tani – tha Papa – dëshiroj t’i drejtoj një përshëndetje të përzemërt popullit turk, të pasur me histori e kulturë; këtij populli e udhëheqësve të tij u shpreh ndjenja nderimi e miqësie të sinqertë. Me emocion të thellë pres të takohem me bashkësinë e vogël katolike, që e kam gjithnjë në zemër, e të takohem vëllazërisht edhe me Kishën ortodokse, me rastin e festës së Shën Andreut Apostull. Plot besim po vihem për udhë në gjurmët e paraardhësve të mi të nderuar, Palit VI dhe Gjon Palit II; e i lutem të më nxjerrë hirin e ndihmës hyjnore - Gjonit XXIII, që gjatë shërbimit dhjetvjeçar si Delegat Apostolik në Turqi e desh dhe e nderoi popullin turk. Juve të gjithëve ju lutem të më shoqëroni me uratë, që ky shtegtim apostolik të sjellë për mbarë Kishën frytet e dëshiruara nga Zoti”.

Para lutjes së Engjëllit të Tënzot, Benedikti XVI foli për domethënien e të dielës së fundit para Kohës së Ardhjes. Krishti – kujtoi Papa - e zbuloi natyrën e tij të posaçme mbretërore gjatë hetimeve dramatike para Poncit Pilat. Ishte një mbret që kishte ardhur t’i çlironte njerëzit nga skllavëria e mëkatit e t’i pajtonte me Zotin. Ballë për ballë me Pilatin, Krishti pohoi se kishte ardhur në botë “që të japë dëshmi për të vërtetën”. Po për cilën të vërtetë ? – pyeti Benedikti XVI:
“Gjithë jeta e tij zbulon se Zoti është dashuri: kjo, është pra, e vërteta, për të cilën ai bëri një dëshmi të plotë me flijimin e vetë jetës mbi Kalvar. Kryqi është ‘froni’ nga i cili e dëshmoi mbretërinë më të lartë të Zotit Dashuri: duke u fljiuar për faljen e mëkateve të botës, Ai e mposhti sundimin e ‘princit të kësaj bote’ dhe ndërtoi përfundimisht Mbretërinë e Hyjit”.

E në se jeta e Jezusit është dashuri, rruga nëpër të cilën duhet të ecë i krishteri nuk mund të mos jetë e njëjtë:
“Rruga për të arritur në këtë cak është e gjatë e nuk pranon t’i biesh për shkurt: duhet që çdo njeri ta pranojë lirisht të vërtetën e dashurisë së Zotit. Ai është Dashuri e Vërtetësi; as dashuria e as vërtetësia nuk mund të imponohen kurrë: trokasin në portën e zemrës e të mendjes e, atje ku mund të hyjnë, çojnë paqen e gëzimin. Kështu di të mbretërojë Zoti; ky është plani i tij i shëlbimit, një ‘mister’ në kuptimin biblik të fjalës, dmth plan që zbulohet pak nga pak në histori”.

Pas përshëndetjeve në pesë gjuhë, Benedikti XVI foli kryesisht për dy kremtime të rëndësishme: Ditën italiane kushtuar kërkimeve shkencore për sëmundjen e kancerit dhe Ditën botërore kundër SIDËS, që do të kremtohet më 1 dhjetorin e ardhshëm:
“Uroj nga zemra – theksoi Papa - që një kremtim i tillë të favorizojë rritjen e përgjegjësisë në mjekimin e sëmundjes, së bashku me impenjimin për shmangien e çdo diskriminimi ndaj atyre që janë prekur prej saj. Ndërsa i lutem Zotit t’i ngushëllojë të sëmurët dhe familjet e tyre, inkurajoj nismat e shumta të Kishës në këtë fushë”.

[NoName]

Konfirmohet zyrtarisht vizita e Papës në Xhaminë Blu të Stambollit dhe takimi me kryeministrin Erdoan

(27.11.2006)

Pas pak orësh, Ati i Shenjtë do të niset për shtegtimin apostolik në Turqi, gjatë të cilit, ndëmjet tjerash, do të vizitojë edhe Xhaminë Blu të Stambollit, ndërsa bashkësia e vogël katolike e pret me emocion të thellë e padurim takimin me Bariun universal.

Gjatë katër ditëve të shtegtimit apostolik, përveç bashkësisë së vogël katolike, Papa do të takohet edhe me autoritetet turke, me Patrikun ekumenik, Bartolomeun I,me Patrikun apostolik armen, Mesrob II, Metropolitin siro-ortodoks dhe me Rabinin e madh të Turqisë. Në mbrëmjen e ditës së parë - takimi dhe darka me anëtarët e Konferencës Ipeshkvnore Katolike të Turqisë.

Ndërkaq drejtori i Sallës vatikanase të Shtypit, Atë Federiko Lombardi, konfirmoi se vizita e Benediktit XVI në xhaminë e Stambollit është përfshirë zyrtarisht në programin e shtegtimit apostolik, menjëherë pas vizitës në muzeun e bazilikës së lashtë të Shën Sofisë, kthyer më pas në xhami e sot në muze, kushtuar Dijes Hyjnore. Kjo vizitë është një shenjë tjetër, që shpreh qartë vëmendjen dhe nderimin për besimtarët e Islamit, por jo më pak thekson edhe rëndësinë e shtegtimit të Benediktit XVI në një vend ku 99% e popullsisë është myslimane.

Kujtojmë se Xhamia Blu që do të vizitojë Papa, quhet kështu sepse muret e saj janë të veshura me majolika të pikturuara me motive floreale, në të cilat sundon ngjyra blu. Xhamia Blu, e ndërtuar pranë Kishës së Shën Sofisë nga sulltani Ahmeti I në vitin 1600, është një kryevepër elegance e harmonie. Ka gjashtë minare e ia kalon vetëm xhamia e Mekës, me shtatë minare.

Në prag të shtegtimit apostolik të Atit të Shenjtë në Turqi, Kardinali Bertone, sekretar i Shtetit të Shenjtërisë së tij – gjatë një interviste dhënë Ditarit të lajmeve të Programit të dytë të TV italian (transmetuar më 26 nëntor), uroi që Turqia t’i plotësojë kushtet e caktuara nga Bashkësia Evropiane, për të hyrë e për t’u integruar në këtë Bashkësi. Gjatë intervistës, Kardinali kujtoi se Selia e Shenjtë nuk është kompetente në temën e hyrjes së Turqisë në Bashkimin Evropian, por shpjegoi se uron që kjo të arrihet, duke pasur parasysh se bëhet fjalë për një vend të madh mysliman, që përpiqet historikisht të realizojë konceptin e laicitetit të shëndoshë të shtetit. Nga ana tjetër – tha në përfundim kardinali Bertone - ne urojmë që ky evolucion i vendit të madh islamik, i cili ka hyrë rrugën e demokracisë dhe dëshiron të zbatojë një regjim demokratik, të ecë përpara e të arrijë në cakun e dëshiruar.

Por Turqia duket se nuk do t’i plotësojë shpejt kërkesat e Bashkimit Evropian. Sot paradite, presidenca finlandeze e turnit deklaroi se janë pezulluar bisedimet me Turqinë përsa i përket çështjes së Qipros. Pas takimit me ministrin e jashtëm turk dhe atë qipriot, Ministri i jashtëm finlandez saktësoi se nuk ka asnjë marrëveshje për hapjen e porteve turke ndaj mallrave qipriote, por gjithsesi Turqia mbetet kandidate për integrimin evropian. Ka mundësi që Brukseli të ndërpresë përkohësisht një pjesë ose krejt negociatat e integrimit me Ankaranë. Komisioni Evropian duhet të vendosë për këtë më 6 dhjetor, datë në të cilën do të formulojë edhe rekomandimet e tij për Këshillin e përgjithshëm më 11 dhjetor, i cili do të përgatisë mbledhjen e krerëve dhe të qeverive të Bashkimit Evropian, më 14 e 15 dhjetor. E reja e orëve të fundit që e ndajnë Papën nga nisja, është se kur të arrijë në areoportin e Ankarasë, për ta pritur do të dalë edhe kryeministri Taip Erdoan. Takimi i Atit të Shenjtë me kryeministrin u konfirmua dje nga drejtori i Sallës së Shtypit të Vatikanit, atë Lombardi. Më pas Papa do të shkojë për vizitë në muzeun e Ataturkut, Atë i Atdheut, që shpalli Republikën turke në vitin 1923.

Atje Ati i Shenjtë do të vërë firmën në librin e artë të vizituesve, duke e shoqëruar me një frazë, që do të jetë përshëndetja e parë drejtuar vendit. Më pas do të zhvillohet ceremonia e mirëseardhjes dhe vizita tek presidenti i Republikës, Ahmet Nexhdet Sezer; takimi me zevendës-kryeministrin e me kryetarin për çështjet fetare, Ali Bardokolu së bashku me Myftiun e Madh të Ankarasë dhe të Stambollit në selinë e “Dijanetit”, organizëm që drejton e koordinon veprimtaritë e të gjitha xhamive të Turqisë.

[NoName]

Benedikti XVI në Turqi: sintezë e fjalimit në takimin me Trupin Diplomatik

(28.11.2006)

Veprimtaria e fundit e ditës së parë të shtegtimit të pestë apostolik të Papës Benedikti XVI në Turqi, ishte takimi me Trupin Diplomatik, në nunciaturën apostolike. Që në fillim të fjalimit drejtuar përfaqësuesve të bashkësisë ndërkombëtare, Papa kujtoi kushtet që duhen plotësuar për sigurimin e paqes së vërtetë, sepse paqe nuk mund të quhet mungesa e luftës, as drejtpeshimi i qëndrueshëm i forcave kundërshtare. Paqja e vërtetë nuk mund të sigurohet pa drejtësinë, për të korrigjuar kështu pabarazitë ekonomike dhe çrregullimet politike që janë gjithnjë faktorë tensionesh e kërcënimesh në mbarë shoqërinë. Përhapja e terrorizmit nga njëra anë, evolucioni i disa konfliktetve zonale nga ana tjetër, vënë në dukje sa e nevojshme është të respektohen dhe të mbështeten vendimet e institucioneve ndërkombëtare, duke u siguruar mjetet e nevojshme për parandalimin e konflikteve e për ruajtjen e zonave asnjanëse ndërmjet forcave në konflikt, në sajë të përdorimit të forcave ndërmjetësuese.

“I drejtoj përsëri thirrje bashkësisë ndërkombëtare të jetë vigjilente – theksoi Papa - e të bëjë përpjekjet e mundshme për të promovuar dialogun ndërmjet të gjitha palëve në konflikt, sepse kjo është e vetmja rrugë që mund të sigurojë respektin për të tjerët”.

Në shekullin e kaluar – vërejti Benedikti XVI - Turqia hyri në rrugën e shndërrimit në një vend modern, duke zgjedhur regjimin laik e duke e dalluar qartë shoqërinë civile nga feja. U krijoi, kështu, të dyjave, kushtet për të qenë të pavarura në veprimtarinë e tyre, gjithnjë duke respektuar njëra-tjetrën.

Fakti që shumica e popullsisë së këtij vendi është myslimane, përbën një element kuptimplotë, që nuk mund të mos llogaritet nga shteti, por Kushtetuta turke i njeh çdo shtetasi të drejtat për lirinë e kultit dhe për lirinë e ndërgjegjes. E është detyrë e autoriteteve civile të çdo vendi demokratik t’u garantojë të gjithë besimtarëve lirinë efektive dhe t’u krijojë kushte për të organizuar lirisht jetën e bashkësive të tyre fetare.

“Kisha nuk kërkon të ndërhyjë drejtpëdrejtë në jetën politike ose në atë ekonomike – theksoi Papa - por, për shkak të misionit të saj, duke pasur një përvojë të gjatë në historinë e shoqërive e të kulturave, uron t’i dëgjohet zëri që ngrihet gjithnjë për të mbrojtur dinjitetin themelor të njeriut e posaçërisht të njerëzve më të ligshtë e më të pambrojtur”.

Selia e Shenjtë pret nga bashkësia ndërkombëtare të organizohet përsëri e të vendosë rregulla, që krijojnë mundësi për të drejtuar më mirë zhvillimet ekonomike, për të vënë rregull në tregjet e për të nxitur mirëkuptimin ndërmjet vendeve- tha Papa, dhe në përfundim nënvizoi: “Kisha kërkon të bashkëpunojë me besimtarët dhe udhëheqësit e të gjitha feve, posaçërisht me myslimanët, për të mbrojtur e për të promovuar së bashku, për të gjithë njerëzit, drejtësinë shoqërore, vlerat morale, paqen e lirinë. Shpresoj se në këtë përspektivë shtegtimi im në Turqi do të sjellë fryte të begata”.

[NoName]

Benedikti XVI në Turqi: sintezë e fjalimit në takimin me përfaqësuesit e Islamit

(28.11.2006)

Duke folur lirisht, siç flitet ndërmjet miqve, Papa shprehu kënaqësinë për këtë vizitë në një tokë të pasur me histori, kulturë, bukuri natyre e vepra arti, të krijuara në shekuj nga populli turk. Benedikti XVI kujtoi se në këtë vend të krishterët patën themeluar bashkësitë e para, të frymëzuar nga predikimi i Apostujve e se në Efez ishte shtëpia e Shën Gjonit, ku jetoi Virgjëra Mari, Nëna e Krishtit. Më pas – vijoi të kujtonte Ati i Shenjtë – këtu lulëzoi qytetërimi islamik, e të dy qytetërimet në rrjedhë shekujsh lanë gjurmët e tyre në fushën e letërsisë, të artit e jo më pak edhe të institucioneve. U përgatita për këtë vizitë – shpjegoi Papa – me bindjen se po ec në gjurmët e paraardhësve të mi të nderuar, Gjonit XXIII, që gjatë shërbimit dhjetvjeçar si Delegat Apostolik në Turqi e desh dhe e nderoi popullin turk, por edhe të Palit VI dhe të Gjon Palit II, që gjatë vizitës së tij të 1979-tës, në periudhën e re të historisë së njerëzimit, pati theksuar urgjencën e dialogut ndërmjet të krishterëve e myslimanëve për ta njohur më mirë njëri-tjetrin dhe për të promovuar e për të mbrojtur së bashku vlerat morale, paqen e lirinë.

“E është pikërisht mbrojtja e këtyre vlerave - nënvizoi Benedikti XVI duke u folur përfaqësuesve të Islamit – që na shtyn ta çojmë përpara dialogun tonë i cili, siç kam kujtuar edhe gjatë takimit me bashkësinë myslimane në Këln – tashmë nuk është thjeshtë mundësi, por nevojë jetike nga e cila varet në një masë të madhe ardhmëria jonë”.

E baza mbi të cilën ngrihet respekti e nderimi reciprok si dhe mundësia e bashkëpunimit ndërmjet dy palëve në shërbim të paqes ndërmjet kombeve e popujve – vijoi Papa – është e vërteta mbi karakterin e shenjtë dhe dinjitetin e njeriut.

Benedikti XVI vijoi të kujtojë se marrëdhëniet e Selisë së Shenjtë dhe të gjitha Kishave vendase në mbarë botën me ndjekësit e feve të tjera, frymëzohen dhe udhëhiqen nga mësimet e Koncilit II të Vatikanit. Sipas traditës biblike, Koncili mëson se gjithë gjinia njerëzore ka të njëjtën zanafillë e të njëjtin fat e se Zoti, Krijuesi ynë është edhe caku i fundmë i shtegtimit tonë mbi tokë. Të krishterët e myslimanët i përkasin familjes së atyre që besojnë në një Zot të vetëm e që, në përkim me traditat e tyre, e quajnë veten bij të një ati të përbashkët, Abrahamit. Ky unitet njerëzor e shpirtëror – tha Papa - na shtyn të kërkojmë rrugën e përbashkët për të përballuar sfidat e mëdha të njerëzimit, etjen për paqe, për drejtësi, zhvillim, solidaritet, liri, siguri, paqe, mbrojtjen e ambientit e të burimeve të tokës.

“Posaçërisht – theksoi Papa Racinger - mund t’i japim një përgjigje të besueshme pyetjes më të rëndësishme, që nuk mungon edhe në shoqërinë moderne, mbi domethënien dhe qëllimin që ka jeta për çdo njeri e për mbarë njerëzimin. Jemi të thirrur të punojmë së bashku, që ta ndihmojmë shoqërinë ta njohë Zotin e Gjithëpushtetshëm e t’i japë vendin që i takon”.

Mënyra më e mirë për të ecur përpara – vijoi Ati i Shenjtë - është rruga e dialogut të sinqertë ndërmjet të krishterëve e myslimanëve, bazuar mbi të vërtetën, frymëzuar nga dëshira për ta njohur më mirë njëri-tjetrin, duke respektuar ndryshimet e duke pranuar atë që kemi të përbashkët.

Si shembull të bashkëpunimit vëllazëror ndërmjet të krishterëve e myslimanëve, Papa citoi disa fjalë të Gregorit VII drejtuar një princi mysliman në veri të Afrikës, i cili i trajtonte si vëllezër të krishterët e vendit të tij. Duke e falënderuar për këtë, Gregori VII i shkruante: “Ne besojmë e dëshmojmë një Zot të vetëm e, ndonëse në mënyra të ndryshme, e lavdërojmë dhe e adhurojmë çdo ditë si Krijues të shekujve e sundimtar të kësaj bote”.

Benedikti XVI përfundoi duke theksuar se liria e fesë, e garantuar institucionalisht dhe e respektuar faktikisht, si për individët, ashtu edhe për bashkësitë, është themelore, sepse u krijon të gjithë besimtarëve kushtet e nevojshme për të dhënë kontributin e tyre në progresin e përgjithshëm të shoqërisë.

[NoName]

“Kam pasur gjithnjë dëshirë të vizitoj Turqinë, për të thelluar miqësinë me Selinë e Shenjtë: kështu u shpreh Benedikti XVI në fillim të shtegtimin e tij të pestë apostolik ndërkombëtar

(28.11.2006)

Benedikti XVI ndodhet në trojet ku nxënësit e Jezusit u quajtën për herë të parë të krishterë. U nis sot në orën 9. 00 nga aeroporti romak i Fiumiçinos, për të arritur në orën 13. 00 ( me orën vendase) në aeroportin ndërkombëtar Esemboa të Ankarasë, duke filluar kështu shtegtimin e pestë apostolik ndërkombëtar. Tri janë përmasat kryesore të kësaj vizite: përmasa baritore, dmth takimi i Papës me grigjën e vogël katolike për ta përforcuar në fe, në një çast kur vërehen forma të reja intolerance fetare; përmasa ekumenike, dmth përqafimi me Patrikun Bartoleomeu I për të ripohuar përparësinë që ka ekumenizmi për këtë papni e, së fundi, përmasa ndërfetare nën shenjën e dialogut, për kapërcimin e kundërvënieve që janë vërejtur në shekuj ndërmjet hebrenjve, të krishterëve e myslimanëve.

‘Ky nuk është udhëtim politik, por shtegtim baritor në shërbim të dialogut e të impenjimit të përbashkët për paqen”. Kështu e përcaktoi Benedikti XVI shtegtimin e tij të pestë apostolik ndërkombëtar, duke iu drejtuar gazetarëve nga bordi i avionit të Alitalias, pak para se të niste fluturimin drejt Ankarasë. Papa foli për dialogun ndërmjet ‘Kishës e Islamit’ dhe për dialogun me ‘vëllezërit tanë të krishterë’, duke vënë theksin mbi vlerën simbolike të takimeve miqësore dhe të impenjimit për paqe e vëllazërim. Ati i Shenjtë uroi që vizita e tij katërditore në Turqi të ndihmojë për thellimin e dialogut ndërmjet qytetërimeve e feve, posaçërisht ndërmjet të krishterëve e myslimanëve.

Edhe në telegramin tradicional të përshëndetjes, drejtuar presidentit të Republikës italiane, Napolitano pak para nisjes, Ati i Shenjtë shkruan se po shkon në Turqi për t’u takuar me përfaqësuesit e popullit turk e, posaçërisht, me vëllezërit e motrat në fe si dhe për të inkurajuar dialogun ekumenik e ndërfetar.

Pas një fluturimi prej tri orësh mbi Itali, Shqipëri, Greqi e Turqi, avioni papnor u ndalua në Sheshin e ceremonive të aeroportit Asemboa të Ankarasë në orën 13. 00 me orën vendase, 12. 00 me orën evropiane. E ndërsa Ati i Shenjtë fluturonte mbi Shqipëri, në Tiranë arriti telegrami i përshëndetjes drejtuar Presidentit Moisiu, përmes të cilit Shenjtëria e Tij bekoi popullin shqiptar dhe i uroi paqe e përparim.
Por të rikthehemi në aeroportin e Ankarasë. Për ta pritur Atin e Shenjtë kishin dalë kryeministri Rexhep Taip Erdoan, zevendës kryeministri dhe disa ministra si dhe personalitete të tjera të larta politike e kishtare. Ishte e pranishme një piketë nderi së cilës Papa i drejtoi përshëndetjen e parë në gjuhën turke. Pastaj, në Sallën kryesore të pritjes të aeroportit, Ati i Shenjtë u takua me kryeministrin Erdoan. Bisedimi privat zgjati 25 minuta. Në aeroport nuk u pati ceremoni sepse, sipas protokollit turk, ceremonia e mirëseardhjes do të mbahej më pas në Pallatin presidencial.

Ati i Shenjtë u nis menjëherë për të vizituar muzeun e Atatyrkut, ndërtuar ndërmjet viteve 1944-1953, ku është varrosur njeriu që shpalli Republikën turke në vitin 1923 e që prandaj njihet si Atë i turqve. Kujtojmë se Mustafa Qemal Atatyrku, lindur në Selanik më 1881, vdekur në Stamboll më 1938, themelues dhe president i parë i Republikës turke, arriti ta shkëpusë rrënjësisht Turqinë nga e kaluara otomane dhe hodhi themelet e shtetit laik modern përmes masave energjike, duke shfuqizuar ligjin sipas të cilit islami ishte fe e shtetit e duke ndërtuar shtetin laik, Kushtetuta e të cilit, që zevendësoi Ligjin Koranik, u shpall më 5 shkurt 1937.

Në hyrjen madhështore të Muzeut, stolisur me figura luanësh prej guri sipas stilit hitit, Papa u prit nga Komandanti i Trupit të Rojeve. Hyri pastaj në Mauzole dhe vendosi një kurorë me lule mbi varrin e Atatyrkut. Më pas u shoqërua në sallën e “Tower National Pact”( Shtylla e paktit kombëtar) të Muzeut, ku vuri firmën në Librin e Artë dhe shkroi një frazë në kujtim të vizitës.

Nga Muzeu i Atatyrkut Ati i Shenjtë shkoi me veturë të mbyllur në Guest House (Shtëpinë se Mysafirëve) të Pallatit presidencial të Ankarasë e, më pas, në Pallatin presidencial, ku u prit nga Presidenti i Republikës, Ahmet Nexhdet Sezer. Pas ceremonisë së mirëseardhjes, gjatë së cilës nuk u mbajtën fjalime, presidenti Sezer e shoqëroi Atin e Shenjtë në një nga sallat e Pallatit, ku u zhvillua bisedimi privat dhe u shkëmbyen dhuratat.

Pas këtij takimi, Papa u rikthye në Gues House ku u takua me zevendës-kryeministrin Mehmet Ali Shahin, për t’i vijuar më pas veprimtaritë e ditës së parë të shtegtimit në selinë e Presidencës për çështje fetare “Dijanet’ të Ankarasë, organizëm që drejton e koordinon veprimtaritë e të gjitha xhamive të Turqisë. Këtu u takua me kryetarin për çështjet fetare, profesorin Ali Bardakolu, që e priti Atin e Shenjtë së bashku me disa autoritete të tjera fetare të bashkësisë islame turke. Në të morën pjesë e dhe kardinaj e ipeshkvij të grupit që e shoqëron Papën, i cili foli folur lirisht, siç flitet ndërmjet miqve.

Veprimtaria e fundit e ditës së parë të shtegtimit të pestë apostolik të Papës Benedikti XVI në Turqi, ishte takimi me Trupin Diplomatik, në nunciaturën apostolike. Gjatë këtij takimi Papa u kujtoi përfaqësuesve të bashkësisë ndërkombëtare kushtet që duhen plotësuar për sigurimin e paqes së Nesër, dita e dytë e shtegtimit, Ati i Shenjtë do të niset nga aeroporti i Ankarasë për të arritur në Smirnë: që këtu do të shkojë në Efez, ku në orët e vona të paradites do të kremtojë Meshën në shenjtëroren e Meryem Ana Evi, siç quhet turqisht “Shtëpia e Marisë”. Në Efez, në vitin e largët 431, u mbajt Koncili i famshëm, që e shpalli Virgjërën Mari ‘Theotokos’ – ‘Nënë e Hyjit’. Pasdite Papa do të riniset nga aeroporti i Smirnës, për të arritur në Stamboll, ku do të mbahet vizita e lutjes në Kishën patriarkale të Shën Gjergjit si dhe takimi privat me Patrikun ekumenik, Bartolomeun I, të cilit Papa do t’i drejtojë përshëndetjen në selinë e Patriarkanës.

[NoName]

Takimi me Presidentin e Turqise









[vazhdon]

[NoName]

[NoName]

Takimi me Kryeminstrin e Turqise






[vazhdon]

[NoName]

[NoName]

[NoName]

[fund]



Mozaik ne kishen Shen Sofia ne Stamboll:



Shenjterorja per besimtaret mysliman dhe krishtere
Meryemana Evi = Shtepia e Nenes Mari, ku Maria kaloj çastet e fundit te jetes se saj:

[NoName]

Komisioni Evropian pezullon negociatat me Turqinë për 8 kapituj

(29.11.06)

Komisioni Evropian vendosi sot të pezullojë 8 nga 35 kapitujt e negociatave për integrimin e Turqisë në Bashkimin Evropian. Në deklaratën e Brukselit, lexohet se Komisioni “vëren se Turqia nuk ka zbatuar plotësisht protokollin e Ankarasë” për Bashkimin doganor me 10 shtete e reja anëtare të Bashkimit Evropian, përfshi edhe Qipron. Bëhet e qartë se ekzekutivi evropian nuk do të vazhdojë bisedimet në të gjitha ato fusha që kanë të bëjnë me kufizimet turke ndaj Qipros, derisa Turqia të plotësojë detyrimet e veta. Kapitujt kanë të bëjnë kryesisht me shkëmbimet tregtare dhe ngadalësojnë negociatat. Kryeministri turk Erdoan, të cilin vendimi e gjeti në Rigë, e komentoi atë si të papranueshëm.

[NoName]

‘Ecni në rrugën e dashurisë’

- bazë në marrëdhëniet ndërmjet Kishës së Romës e të Kostandinopojës –
nënvizuar nga Papa në Kishën e Shën Gjergjit

(29.11.2006)

Sot pasdite në Stamboll Papa për vizitë lutjeje në Kishën patriarkale të Shën Gjergjit e takimi me Patrikun Ekumenik Bartolomeun I. Stambolli, me 13 milion banorë, është i vetmi qytet në botë që shtrihet ndërmjet dy kontinenteve, Azisë dhe Evropës, në të dy brigjet e Bosforit, i cili lidh Detin e Zi me Mesdheun.
I themeluar në vitin 667 para Krishtit nga kolonët grekë, në fillim u quajt Byzantion, për nder të mbretit grek Byzantas. U përfshi në Perandorinë romake në vitin 196. Nisi të thirrej me emrin grek Kostandinopoli, që do të thotë “Qyteti i Kostandinit” pas vitit 330, kur u shpall kryeqytet i Perandorisë romake. Gjatë Mesjetës, Kostandinopoja ishte qyteti më i madh e më i pasur i Evropës. Mendohet se në shekullin X kishte më se një milion banorë. I rrethuar me fortesa të fuqishme, qyteti i madh mbeti i paprekur deri më 1204, kur u plaçkit nga ushtritë e Kryqëzatës së katërt e më pas, deri më 1453, kur ra në dorë të otomanëve të udhëhequr nga Sulltan Mehmet Pushtuesi, i cili e bëri kryeqytet të Perandorisë otomane. Nën sundimin e perandorëve otomanë Kostandinopoli u quajt Stamboll dhe rifilloi të shkëlqente si seli e Kalifatit, por duke mbetur gjithnjë edhe seli e Patriarkanës greko-ortodokse. Perandoria otomane, e mundur në Luftën I Botërore, mori fund më 1 nëntor 1922. Më 1923 u themelua Republika turke, kryeqyteti i së cilës u bë Ankaraja. Gjatë shekujsh Stambolli u rrit e u zbukurua. Lindën lagje të reja, veprimtari të reja e monumente të reja. Sot qyteti, që rri kaluar ndërmjet dy Kontinenteve, është shumë i përmendur jo vetëm për bukuritë e natyrës, por edhe për monumente të famshme si Bazilika e Shën Sofisë dhe Xhamia blu, të cilat Papa do t’i vizitojë nesër, si dhe Selia e Sulltanëve. I famshëm është pastaj Briri i Artë, kanal me gjatësi 7 kilometra në brigjet e të cilit shtrihet qëndra historike, shpallur nga UNESCO ‘pasuri botërore e njerëzimit’. Monumente të tjera të denja për t’u kujtuar janë Muret teodosiane, Karie Kamii, ish-kisha e Shën Shëlbuesit të Arave, shndërruar në xhami në shekullin XV; Dollmabahçe-Saraj, seli e fundme e sulltanëve e monumente të tjera, që tërheqin shtegtarë nga mbarë bota.

Papa arriti në aeroportin e Stambollit në orën 18. 30 me orën vendase. Për ta pritur kishin dalë Governatori i qytetit, Komandanti ushtarak dhe Kryetari i Bashkisë së Stambollit. Natyrisht ishin të pranishëm edhe ipeshkvijtë katolikë të qytetit e sidomos, Patriku Ekumenik, Shenjtëria e Tij Bartolomeu I, i shoqëruar nga dy metropolitë: Patriku Armen Apostolik, Fortlumturia e Tij Mesrobi II Mutafian dhe Vikari Patriarkal Siro-ortodoks, Metropoliti Filuksinos Jusuf Çetin.

Kujtojmë se Patriku Ekumenik, Demetrios Arkondonis ka lindur në vitin 1940 në ishullin e Imvros në Detin Egje (sot Gëkçeada në Turqi). Nënshteas turk, që i përket bashkësisë greke të Turqisë, ka studiuar në Shkollën teologjike të Halkisë (1961), në Institutin Papnor Lindor në Romë, në Institutin Ekumenik të Bosit dhe në Universitetin e Munihut.

Pas ngjitjes së shpejtë të shkallëve të hjerakisë kishtare, më 29 qershor 1995 (festa liturgjike e Shën Pjetrit e Shën Palit) u zgjodh i 270-ti pasardhës i Shëna Ndreut dhe mori emrin Bartolomeu I. U bë i njohur për impenjimin në favor të bashkëpunimit ndër-ortodoks, të dialogut ekumenik dhe në betejën ekologjike për mbrojtjen e gjithësisë.

Është i parë ndërmjet të parëve në Kishën ortodokse, që sot numron rreth 300 milion besimtarë, të pranishëm kryesisht në Evropën lindore e në Lindjen e Mesme. Është një lloj konfederate ndërkombëtare, e përbërë nga kisha të ndryshme patriarkale, që ruajnë pavarësinë e tyre, ndonëse i lidh ngusht shpirti i së njëjtës fe në të cilën besojnë.

Termi ‘ortodoks’ u përdor për herë të parë nga të krishterët grekë në shekullin IV vetëm për të dalluar fenë kanonike të doktrinave heterodokse. Ortodokse quhen edhe disa Kisha lindore, të ndara në shekullin V, pas kundërvënies monofizite.
Kishat ortodokse udhëhiqen nga Patriku, titull që nisi të përdorej nga pesë Kishat e para: Kisha e Romës, e Kostandinopojës, e Aleksandrisë, e Antiokisë, dhe e Jeruzalemit: Pentarkia e themeluar nën Justinianin (527-565). Këtë titull më pas e morën edhe Metropoliti i Moskës (shekulli XV), kryeipeshkopët e Serbisë e të Bullgarisë (fillimi shekullit XX), si dhe kryepeshkopi i Kishës së Rumanisë (gjysma e shekullit XX).

Patriarkana ekumenike është selia më e lartë dhe qëndra e ortodoksisë në mbarë botën.

Por, të kthehemi në aeroportin e Stambollit, prej nga Papa u nis menjëherë për në selinë e Patriarkanës ekumenike e cila në shekuj ka qenë e vendosur pranë Katedrales së Shën Sofisë. Por, pas rënies së Kostandinopojës, më 1453, u zhvendos në lagje të tjera të Stambollit. Që nga viti 1601 ndodhet në lagjen e Fanarit.

Pranë Patriarkanës, më 1720, u ngrit Kisha e Shën Gjergjit, në qëndër të veprimtarive papnore të pasdites së sotme dhe të paradites së nesërme.
Këtu sot pasdite Ati i Shenjtë bëri një “akolouthia” të shkurtër, apo një vizitë lutjeje, hartuar për këtë rast, me elemente të ndryshme nga orë e festa të Kishës bizantine. Në fillim u kënduan shtatë antifona, më pas u lexua një fragment nga Libri i Zakarisë (Zk. 8, 7- 17) në të cilin Profeti u bën thirrje popujve të Lindjes e të Perëndimit të mblidhen në Jeruzalem. Pastaj përshëndetën Patriku Ekumenik Bartolomeu I dhe Benedikti XVI. Në krye të përshëndetjes së Papës, brohoritja psalmike, aq aktuale për vendin e kohën kur shqiptohej: “Oh, sa punë e mirë e gjë e bukur është, kur vëllezërit jetojnë së bashku!” dhe menjëherë pas, falënderimi drejtuar Zotit për dhuratën e këtij takimi, përplot me vullnet të mirë e me domethënie kishtare. Prej këndej Papa nuk mund të mos kujtonte ngjarjet më të rëndësishme në impenjimin e katolikëve dhe ortodoksëve për të punuar së bashku, ndër të cilat, një nga më kryesoret: vendimin për të zhdukur kujtimin e anatemave, apo të mallkimeve, të vitit 1054.

“Deklarata e përbashkët e Palit VI dhe Patrikut Atenagora, e shkruar me frymën e një dashurie të rizbuluar - kujtoi me emocion Papa Racinger – u lexua solemnisht në një kremtim të mbajtur njëkohësisht në Bazilikën e Shën Pjetrit në Romë dhe në këtë Katedrale Patriarkale. Deklarata e Patrikut bazohej mbi dëshminë e Shën Gjonit: ‘Ho Theós agapé estín’ (‘Zoti është dashuri’), ajo e Papës Pali VI, mbi dëshminë e Shën Palit ‘Ambulate in dilectione’ (‘Ecni në rrugët e dashurisë’). Mbi këtë bazë vijuan të zhvillohen marrëdhëniet ndërmjet Kishës së Romës e asaj të Kostandinopojës. E këto shenja dashurie janë të pranishme në deklarata të shumta e në gjeste plot domethënie – tha Benedikti XVI – duke kujtuar në vijim vizitën e Palit VI e të Gjon Palit II në Kishën e Shën Gjergjit, të shoqëruar përkatësisht nga Patrikët Atenagora I dhe Dhimitri I, në përpjekjen për t’i dhënë një shtytje të re mirëkuptimit reciprok dhe kërkimit të bashkimit të plotë.

Më pas Benedikti XVI kujtoi se këto troje lidhen ngusht me fenë e krishterë, sepse këtu, që në kohët e para të krishterimit, lulëzuan shumë bashkësi të krishtera, që nga ajo e Pontit - tek bashkësia e Bitinisë, prej nga dolën martirë, teologë, murgjër, burra e gra të shenjta.

Në këto vise të Botës lindore u mbajtën Koncile Ekumenike të rëndësishme, të njohura si nga ortodoksët, ashtu edhe nga katolikët, të cilat mbeten gurë kilometrikë në rrugën drejt bashkimit të plotë – vijoi të kujtonte Papa, dhe në përfundim uroi që ky takim të thellojë impenjimin e përbashkët për vijimin e rrugës që çon drejt pajtimit e paqes ndërmjet Kishave.

Përfundoi, kështu, edhe Dita II e shtegtimit të pestë Apostolik të Papës Benedikti XVI në Turqi. Tani Ati i Shenjtë ndodhet në Përfaqësinë Papnore të Stambollit, që njihet me emrin “Shtëpa Ronkali”, ku përgatitet shpirtërisht për ditën e tretë, më të rëndësishmen – e shtegtimit të tij të pestë apostolik, kur do të shkelë në Xhaminë Blu, nën shenjën e dialogut ndërfetar, që është burim i paqes dhe i vëllazërimit ndërmjet njerëzve të feve të ndryshme. Atje nesër do të drejtohen sytë e botës mbarë.Nesër paradite, gjithnjë në Stamboll, Papa do të marrë pjesë në Liturgjinë Hyjnore në Kishën patriarkale të Shën Gjergjit: këtu do të mbahet ceremonia e nënshkrimit të një Deklarate të përbashkët. Benedikti XVI do të drekojë me Bartolomeun I pranë Patriarkanës. Pasdite do të vizitojë muzeun e Shën Sofisë; më pas do të shkojë për një vizitë lutjeje në katedralen armene apostolike, ku do të takohet me Patrikun Mesrob II. Pranë përfaqësisë papnore, Ati i Shenjtë do të takohet me Metropolitin siro-ortodoks dhe me Rabinin e madh të Turqisë. Në mbrëmje-takimi dhe darka me anëtarët e Konferencës Ipeshkvnore Katolike të Turqisë.