Poezi kushtuar Nënës.

[Agim Doçi]

Të dashur poetë të FORUMIT.
Mendova gjatë e gjatë në këtë heshtje time. Vendosa të kthehem pranë jush me një poezi për nënën time. JU FTOJ TE GJITHEVE te shkruani në këtë temë poezitë tuaj kushtuar Nënave.


Nënës

Në endrra Nënë, po më vjen rrallë
Ndonse tek varri, kam ardhur shpesh
Çdo lot i imi pikon veç mallë
Ti nuk më flet, vetëm buzqesh.....

Floku jot mëndafsh i zbutur
Hapi jot i lehtë si flutur.
Loti jot… margaritari.
Zgjon të vdekurin nga varri.


Ti!
Ma dhurove puthjen e parë që fëmi.
Ti!
Më përkedhele si akush tjetër.
Ti!
Një mbretëreshë në dashuri
Ti!
Legjendë e lashtë – legjendë e vjetër.



Ti!
Me zërin tënd ma ngrohe shpirtin
Ti!
Me gjirin tënd më fale jetën.
Ti!
Më doje mua edhe Krishtin.
Ne!
Në krahët e engjejve Nënë’ fjetëm.

[inscrite]

Agim, te falenderoj per kete poezi te bukur!

[Mciri]

Nuk kam cfare te them me: Bukur!

[riza2008]

Akoma s’e di?!....
(nënës time F.Cato)



Akoma s’e di,pse zgjodhe fundmajin,
Që jetës t’i thoshe lamtumirë.
Ky muaj i bukur ,pse ta qau hallin,
Apo të plotsoi, të fundit dëshirë!

Akoma s’e di,pse zgjodhe agimin
Që jetës t’i thoshe lamtumirë.
Yjet ishin zbehur,deti bëri zgjimin
Vajzat nisën vajin,për nënën e mirë

Akoma s’e di, si është e vërteta
E zgjodhe ti vdekjen,apo të zgjodhi ajo
Maji dhe qershori të kanë sjellë shum’ brenga
Dhe kjo brengë e fundit jetën ta shkurtoi.

Akoma s’e di pse zgjodhe fundmajin
Kjo datë e mistershme plotëson një dëshirë,
Ti i thua vetesdiqa para vajzës
Kështu dhe bashkshortit ndoshta i vjen mirë.

Akoma s’e di ,ndoshta s’më besohet
Se ke vdekur,o nënë dhe nuk jeton më,
Veç në jetë kam mall edhe përgjërohem
S’dua të besoj, më për as një gjë.

[pranvera bica]

Faleminderit Agim!Nenat jane vlerat me me vlere ne jeten e njeriut!Me bukur se ju s'ka kush t'u kendoje e shkruaj atyre.

Une s'jam poete por per nenen me dalin nga zemra keto dy vargje:

Nene! Sa bukur kjo fjale tingellon.
Nenen ,valle kush nuk e deshiron?
Te gjithe ,kush mbi dhe jeton.
Fjala Nene i lumturon!

[gjakushi]

Ferit RAMADANI :

ZEMRËS QË S'DO TË AGOJË !


( Nënës sime Xifes )


Fjala jote plot mirësi
ma e ëmbël se nektari,
një buzëqeshje - ma e bukur,
se sa ngjyrat që sjell behari !

Dora jote çelës magjik
që e zgjidh lamshin e gëzimit!
Nga përgdhelja të rriten vrik :
- Nipërit , mbesat e trashëgimit !

Ku e gjete tërë urtësinë
që na fale në jetë uratën,
djersa jote për dashurinë
e theu, e mposhti dhe shtërngatën !

Në çfarë kurore ta mbërthej
zemrën që s'do të agojë ?
Vdekja - Nënë ! Ty të rrëmbeu!
Por, ti mbetesh - Pararojë !

Mbetesh edhe rreze dielli
plot ngrohtësi e shkëlqim !
Rrugëmbara e shtigjeve të jetës
që m'përqafoi në çdo agim !


E botuar në Revistën GËZIMI Nr.8, 01.01.1987, Shkup

[gjakushi]

Gëzim MEKULI


Vegimi i një nate vjeshte

Në një natë pa hënë, pa yje,
Një pragdimri në veri,
S'po më zbriste gjumi syve
Dhe s'më flihej kurrsesi.

Mendja sillej e përsillej
Në shkretina prej vetmie.
Terri mbas dritares fshihej,
I pabesë, pa dritë, pa hije.

Teksa prisja të më vinte
Or'e gjumit të shpresuar,
Mjedis dhomës pashë një dritë,
Ish' e ngrohtë, ish' e praruar.

E mbuloi të gjithë hap'sirën
Krejt në shndritje me vizllim
.Askund s'mbeti vend i errët
Shkoi terri në mërgim.

Kaq e bukur ajo dritë -
Rezendritur s'kish të dytë,
Unë i shtangur mbeta ngrirë
E s'mund t'i besoja sytë:

Isha zgjuar? Shihja ëndërr?
Vërtetë ishte a delir?
Atë çast një zë i ëmbël
Pëshpëriti: Pse s'fle, bir?

Shihe natën – ësht' e errët.
Shihe orën – u bë von'.
Nesër vjen një ditë tjetër,
Një përballje e re të fton.

Unë e di çfarë është dhimbja
Dhe largesa dhe vetmia,
Por mëngjesit, kur zbardh dita,
Pret kujdesjet si fëmia.

Ndaj përmbi dhimbje të shpirtit,
Mbi vetminë që vret në zemër,
Mos ul krye, lart të ngrihesh,
Mposhti e mos lyp rrugë tjetër!

Çfarëdo që të ndodhë në jetë,
Këto fjalë mos harro kurrë:
Si çdo nënë e vërtetë -
Linda djalë por rrita burrë! ...

Kaq tha dhe shkoi sikur erdhi
Ajo dritë – m'e mirë në botë.
Mbas dritares ndriti dielli.
Në veri bënte më ngrohtë.

(Kushtuar nënës sime, Shkurte Mekuli, e cila iku ngakjo botë, në 2002, si pasojë e luftës në Kosovë)

[Abaz S. Hoxha]

Or ( Agem ) Gim edhe pse me hape nje nga shume " plaget " por kjo e Nanes mbetet ma e vecantja ... une prej se largu te pershendes qe edhe nepermjet vargjeve tuaja, te ngushellohem se u be nje kohe e gjate pa kene tek varri ... flm shume ... . Nijet e kam ba kur ti hahet " DASHI e HALLVA " rruges se ARBRIT, tek varri i sime jeme, ne heshtje e pa za do i peshperis vargjet tuaja te dhimbshme e te meritume ... per Nanen ... .

Hera heres i perqullur me lote
Zemra gufon e lencon shpeshe
flas e kujtoje duke u perlote
shfryhem e belbezoj shpeshe

Ah moj nane si erdhi dita
Ky Milet (popull) s'po zgidhet
Mjere Vatani e afer (fro) dita
i pari vajton e dyta vidhet

Projt e vijat me shumice
Dita vjen e bahet deti kos
por te gjelbrit me pakice
Drini e Radika s'jan kos

P.S. ... edhe kur e din se s'jsm poet ...

[mondishall]

Mama!

Vdekja po hidhte firmën
Mbi jetën tënde, mama
E vetmja që refuzonte nënshkrimin
Zemra me rrahjet e saj.

Së fundi dhe zemra u bind
Në shuarjet e një ritmi të lodhur
Nga sytë e porsambyllur ç'u lind
Pikloti i fundit kish firmosur.

Kudo pas më ka ndjekur
Pikloti i firmës-mesazh
Mes botës së gjallë e të vdekur
Më flet shpirtnëna-MAMA!

[Besoja]

Dot nuk u ç'malla

Bjë jet' të tër' ndënja me nënën
Kurr' su ndava
Një jet' të tër' më priste malli
E dot su ç'malla

Edhe sa her' më shkuli veshin
Kurr' nuk qava
Një jet' të tër' i putha dorën
E dot su ç'malla

Edhe në gjum' ja ndjeja dorën përmbi ball'
Timen e kisha të gjithë botën si në përrall'
Kur kisha hall a kisha ndonjë brengë në shpirt
Buzëqeshje e saj si një mëngjes çelte një drit'
Buzëqeshje e saj më ndjek nga pas mua dhe sot
Një jet' të tër' ndënja me nënën su ç'malla dot