Poezi Franceze

[2043]

Prej largesise ku ndodhesh...



Prej largesise ku ndodhesh, ti ke per te mesuar
Te me degjosh me zemer me fort sesa me vesh.
Per t`ardhur gjer tek une, qe rri duke veshtruar,
Ti ne vetvete ura dhe rruge do te gjesh.


Ne mes nje oqean i tere na ka ndare,
E pyje e fusha e male na kane ndare ne mes.
Porse njeri pas tjetrit ata do zhduken fare,
Kur ti te hedhesh syte drejt bregut ku te pres.

..................................................ZHYL SYPERVIEL

................................................Jules Supervielle

[2043]

Vargje te improvizuara ne nje album


Libri me i rendesishem, eshte libri i jetes vete,
Qe smbyllet dot e s`celet kur qefi te ta kete;
Peisazhi interesant aty dy here s`lexohet,
Se fleta e pashmangshme vetiu rrotullohet;
Te ktheheshim do deshem te faqja qe na ka enda,
Dhe ja ku na ze gishti, faqen me vdekjen brenda.

ALFONS DE LAMARTIN

[pranvera bica]

...me pelqen ideja juaj...vazhdoni.

[Xhenet.M.S.]

Ja po e shtoj edhe une nje poem te poetit: Arthur Rimbaud


OFELIA

Mbi valën e qete e te zeze ku yjet flenë
E bardha Ofeli përkundet si zambak i madh
Noton lehte - lehte fjetur mes vellos se gjate
Zërat e natës për te këndojnë me kor ne pyll

Ka me se një mije vjet qe e trishtuara Ofeli
Noton, fantazme e bardhe mbi lumin e zi,
Ka me se njëmijë vjet qe e ëmbla marrëzi
Murmurit këngën e saj ne muzgjet plot mërzi

Era i puth gjinjtë e bardhe zbuluar si korale
E lulet e vellot mbi ujë e përkundin butësisht;
Shelgjet qajnë me dënese mbi supet e brishte
Kallamat feshferijne mbi balln' e saj ëndërrimtar

Te tulatur zambakët e ujit qajnë me dënesë;
Kur ndodh qe ajo zgjohet për një te shkurtër çast
Një krah zogu mbi peme dridhet plot me shprese
Nga yjet e arte lart një kënge misterioze zbret ...

O e zbehta Ofeli ! E bukur si dëbore !
Vdiqe vogëlushe e një lume me vete te morri !
Dhe erërat qe fryjnë nga malet e Norvegjisë
Me gjuhen e lirisë lehtas te folën ne udhëtim...

Një fryme e panjohur flokët t'i tund me shpoti
Shpirti yt ëndërrimtar ca tinguj te çuditshëm nxjerr;
Zemra jote e brishte këngën e Natyrës dëgjon
Ne rrafshina, peme dhe psherëtimat e netëve;

Një mëngjes prilli, një bukurosh djalosh i zbehte
I gjore e i marre ne gjunjë u ul pranë teje
E zhurm' e detrave plot dallge, grahme e pafund
Fryu mbi te bukurit e te butet gjinj te tu si fëmije ...

Qiell ! Dashuri ! Liri ! Jan' endrra o djalosh i marre !
Ndaj u shkrive ti ne trupn' e saj si bora ne zjarr
E vizione drithëruese t'i mbyten fjalët ne goje
- Dhe fundi i tmerrshëm t'i mbylli te bukurit sy blu

E poeti thotë se nga bardhësia e yjeve larte
Ajo zbret te kërkoje natën lulet qe ka këputur,
E ka pare mbi lume, shtrire mbi tyl te bardhe
Te bukuren Ofeli qe noton si zambak liqeni …

( Arthur Rimbaud - 15 maj 1870 )

[2043]

Plaka e bukur

Kloris qe, qysh prej kohe, kjo zemer t`esht` kushtuar,
Qe pasioni im te ngre si yll ne qiell,
Fatin e zemres sime a s`ke per ta ndryshuar
Dhe dimrit te jetes sime t`i falesh ca dite gjithe diell?

Pa lere zine tende dhe falme lumturine !
Fytyra jote vel te kete ?! A s`eshte mekat ?
Dil nga nata e perzishme dhe dehme me magjine
E atij veshtrimi hyjnor, zhuritur qe me pat...

Qyshkur adhurimtari i yt jam i padukur;
Po mbushen dyzet vjet qe me ke robin tend;
Dhe dashuruar kam ate koke te bukur
Me floket ar te verdhe apo me floket argjend.

Nga syte e tu si yje m`u ndez kjo zemra e gjore;
Me dogjen si rrufe veshtrimet plot shkelqim;
Po gjer sa ishe ti e lidhur me kurore,
Virtytit tend iu fala dhe e fsheha zjarin tim.

E di se sa respekt duhet te kem ndaj teje
Dhe kurre s`e kam shfaqur deshiren qe me tret;
E fshehta e zemres sime u mbyll perbrenda meje
E i jam rrefyer vetem ndokujt qe s`flet.

vazhdon...........


FRANSUA MEJNAR

[riza2008]

Nji e tërë....

Djalli,në dhomën time të lart,
K'të mëngjes erdhi të më vizitojë,
E, duke dashur të më fusë në çark,
Tha: "Më duhet mirë ta kuptoj"?.

Mes gjithë atyre kurbave plot bukuri,
Që trupin ia kompozojnë magjishëm,
Prej nga krijohet tërë ajo e saja fuqi,
Nga pjesët zi e rozë të bashkuara lirshëm.

Cila është më e ëmbëla?- O shpirti im!
Ti përgjigjem plot neveri ia hedh:
"Gjersa për mua është e tëra një shërim,
Asgjë prej saj unë s'mund të zgjidh.

Kur m'është pasioni në k"të jetë,
S'dua t'ja di nga buron magjia e saj.
Ajo si Agimi dritfortë sytë ti vret,
E si Nata të ngushëllon në vaj.

Harmonia e atij trupi të hijshëm
Është sajuar deri në përsosmëri,
E ç'do kërkim është i pafuqishëm,
Një qënie tjetër t'i gjëjë ngjashmëri.

O metamorfozë e një krijimi mistik,
Ku të gjitha ndjenjat kam shkrirë unë!
Se është frymëzimi yt që bëhet muzikë,
Ashtu si zëri yt që bëhet parfum!"

[Xhenet.M.S.]

Falemnderit pranvera bica,
shum me pelqeu.

[Mciri]

Vargje te improvizuara ne nje album


Libri me i rendesishem, eshte libri i jetes vete,
Qe smbyllet dot e s`celet kur qefi te ta kete;
Peisazhi interesant aty dy here s`lexohet,
Se fleta e pashmangshme vetiu rrotullohet;
Te ktheheshim do deshem te faqja qe na ka enda,
Dhe ja ku na ze gishti, faqen me vdekjen brenda.

ALFONS DE LAMARTIN

Urime per cilesine e perkthimeve tuaja; jo vetem te ketij qe kam cituar.
Pershendetje te perzemerta, Mciri.

[2043]

Meshiroje.
Malli i saj shkoi si nje ender e marre.
Plagen tende e pa, por s`munde te shpetosh.
Gjith`ata lot, besome, nuk qene genjeshtare.
Por dhe po t`ishin falja.
.....................................Ti di te dashurosh.



Alfred De Myse

[pranvera bica]

Nje buzeqeshje

Nje buzeqeshje asgje nuk kushton
Por atij qe ia jep,jeten i pasuron
Ajo lumturon ate qe e merr
Pa varferuar ate qe nga buza e nxjerr.

Ajo nuk zgjat vecse nje moment
Por kujtimi i saj shpesh te le pa mend
Asnje s'eshte i pasur per t'ia anashkaluar ate
Dhe asnje s'eshte i varfer per t'mos e merituar ate.

Ajo eshte shenje e ndjeshme e miqesise
Eshte drite dhe pasqyrim i miresise
Ajo i jep guxim me te dekujaruarit
Dhe ngushellim me te trishtuarit

Asnje nuk blihet nuk merret hua
Dhe as nuk vidhet
As jepet hua dhe as shitet
Ajo ka vlere vetem ne castin qe jepet...



Shqiperuar nga frengjishtja nga mesuesja e talentuar e gjuhes frenge Suzana Cekrezi.
Shkolla e gjuheve te huaja Korce!