Psherëtimë
U rrëzuan shpresat ,
Ranë një nga një.
Ikën porsi vesat
E s’u kthyen më.
Mbeti psherëtima
Si një erë e marrë;
Herë më fryn në vesh,
Herë më puth në ballë
Herë futet në gjoks
E bëhet furtune,
Herë më flet në ëndërr
E më lë pa gjumë.
Ikëm dhe u ndamë,
S’dimë për njëri-tjetrin.
Vetëm psherëtima,
Në zemër na mbeti.
Siklet …….
Përpiqesh të flasësh goja nuk të hapet
Nga pas të ndjek hija dhe nuk vrapon dot.
Në dhomë ndjen shumë vap,s’të hapen kanatet.
Ndjen një erë të keqe dhe të vjen si ndot.
Në trup nuk ke dhimbje ndjen një shënjë ankthi.
Futesh në një lumë dhe s’e kalon dot..
Rrotullon çarçafin me fije mëndafshi,
Zgjohesh krejt pa pritur dhe mërzitesh kot.
Miredita riza2008
Pagjumësia e poetit i ka rrënjët thellë
Endrrat që shikon lënë kombin pa gjumë...
Era fryn përjashta, tek rri strukur në shpellë
Shpellë e eremitit që dashuron aq shumë...
Shpirtrat zgjohen një nga një nga gjumi
Vargjet rrjedhin një nga një nga malli
As deti nuk do ishte, po të mos ishte lumi
Ah ç'e thau malli...mbeti vetëm ...zalli...!
U zgjua poeti
Kur heshtja pushtoi ç’do vënd e ç’do skutë,
Ashtu i përgjumur u zgjua poeti.
Brengosur në shpirt,se ç’kërkon me ngut,
Një gërmë,një shprehje,që ditën se gjeti.
U zgjua poeti me vargun në dorë,
Djersitur nga ankthi,gjaku vlon në deje.
Ky varg kaq i nxehtë,i ftohtë si dëborë,
Vrapon si i marrë dhe nuk kërkon leje.
Ky shpirt i dalldisur lufton në beteja
Nuk e pranon heshtjen edhe posht’ në varr.
Nata e poetve flet veç për të reja,
Dita e pa zbardhur e quan të marrë.
Varg temperature,pa klithma, pa bujë,
Gërma me ilaçe për shpirtrat e keq.
S’i s’mendoi për vete, ky poet,ky burrë
Vetes i hap luftë për një të vërtetë.
Përshëndetie Z Agim Doçi!Ju faleminderit qe lexoni dhe shkruani ne faqen time.Gjithmone e kam dashuruar vargun tend te embel.Respekte
Ah ,sikur…
Ah, sikur të isha mbi Gjokushtë,
Dhe në qiell të lëshoja dy ballona.
C’far kam shkruajtur ti flakja si lëpushkë,
Dhe gërmat të shpërndaheshin në për dhoma.
Në çdo shtëpi lehtë e lehtë të binin,
Si lajmëtar ta çonin mallin mbi prag,
As një gur e gëmushë të mos linin,
Ti puthnin dhe për mua nga larg.
Shënim: Gjokushtë,emërtim vëndi në vëndlindjen e autorit.
Mos e pafsha emrin tim mureve,
si afishet e politikanëve dështakë!
Le të lulëzojë zemrave
Si zambak....
Po më mban peng!
Nuk e di se si mi vodhe,
ëndrrat dhe shpresat pa shperblim?
Humba mendjen,e ma hodhe,
per deshiren tende,
a per merakun tim?
Të gjitha s'do ti humbas,
mundohem të ruaj ç'mund....
Në se nesër s'do të mundem të flas,
ç'them sot,
s'e quaj prap fund....
Qëndrojmë në krah të njëri -tjetrit,
ulur pranë e pranë mbi një stol druri.
Unë diçka them(siç bëjnë muhabet të vjetërit),
si jargavanë mbi ballë Ty të zbret nuri.
Buisin lule hiret e tua,
mbjellur mbi vetulla,sye faqe...
Me majë të gjuhës unë lëpij buzët,
heq hundët sikur nuhas manushaqe.
Nga dritarja Dielli si kusar,
zgjat dorën gjer te gusha jote,
Pa e prishur gjakun,
mëndjen pa e vrarë,
Si zot i madh i kësaj bote...
Po luan me ty në sytë e mi,
as pyes fare,s'e ka për pesë....
Unë kaq pranë...s'arrij tek Ti,
ai aq larg,
Vjen të rrëmben...më lë pa pjesë!...(Bëhet fjalë për Diellin që është xheloz)
Mos u mendo….!
Kaluan javë e për mua s’po kujtohet njeri.
Telefoni e harrojë detyrën.
E kuptoj që s’është ndonjë çudi
Dhe sikur në vite,mos të ta shof fytyrën.
Ç’do gjë ndodh dhe pa u lajthitur.
Lajthiti koha që kaluam bashkë.
Ti shkëlqeve kur u pamë pa pritur,
Por shpejt u venite,si një zjarr me kashtë.
Përse të të dua në këtë bot trazirash,
Kur as një trazirë ti nuk e kthjellon.
Un do rend pas qejfit,ku zgjohen dëshirat
Ndaj mos u mendo që nuk egziston.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt